Τα έχετε δει παντού... σε παιδικούς σταθμούς, νηπιαγωγεία, παιδικά πάρτι, ίσως και στο σπίτι σας. Είναι τα παιδιά που μπορούν να χαρούν και να διασκεδάσουν μόνο όταν κάπου εκεί γύρω είναι η μητέρα τους κι όταν αυτή «τολμήσει» να απομακρυνθεί έστω και λίγο ξεσπούν σε κλάματα. Αν και πρόκειται για μια φυσιολογική αντίδραση του παιδιού που νιώθει ανασφάλεια στην ιδέα και μόνο να μείνει ασυνόδευτο σε έναν χώρο που δεν του είναι ιδιαίτερα οικείος, δεν παύει να προβληματίζει τους γονείς και να τους κάνει να αισθάνονται άσχημα, σαν να προσπαθούν να επιβάλλουν στο ίδιο το παιδί τους κάτι που του είναι τόσο δυσάρεστο. Εάν λοιπόν είστε κι εσείς από τις μητέρες που έχουν να αντιμετωπίσουν τις εκρήξεις του άγχους αποχωρισμού του παιδιού τους, αυτές οι συμβουλές μπορεί να σας βοηθήσουν:

Μην ξεχνάτε ότι είναι αρκετά φυσιολογικό για το παιδί να νιώθει έτσι.

Πάντα να το προετοιμάζετε όταν πρόκειται να το αφήσετε κάπου ή να φύγετε από κοντά του. Πείτε του ακριβώς πόσο χρόνο θα λείψετε, πού θα πάτε και τι θα κάνετε εκεί όπου θα βρίσκεστε.

Καθώς πηγαίνετε προς το σχολείο, το πάρτι ή όπου αλλού πρόκειται να το αφήσετε μόνο του, μιλήστε του για όσα θα συναντήσει εκεί εστιάζοντας στα θετικά (τα παιχνίδια, τους φίλους τους κ.λπ.)

Μην φύγετε χωρίς να το αποχαιρετήσετε αλλά κάντε το όσο πιο σύντομα γίνεται. Απλά βοηθήστε το παιδί να βρει ένα παιχνίδι ή κάτι να κάνει, δώστε του ένα φιλί και αποχωρήστε.

Μην μπαίνετε στο χώρο κρατώντας το παιδί στην αγκαλιά σας -αυτό θα κάνει τον αποχωρισμό ακόμα πιο δύσκολο. Μπορείτε να το κρατάτε από το χεράκι, αλλά σε κάθε περίπτωση είναι σημαντικό να νιώθει ανεξάρτητο κι όχι «κομμάτι» σας.

Αναθέστε στο παιδί μια «αρμοδιότητα», όπως να οργανώσει τα παιχνίδια, να μοιράσει τα γλυκά στα άλλα παιδάκια κ.λπ., που όμως μπορεί να κάνει μόνο όταν σταματήσει να κλαίει.

Προσπαθήστε να θυμάστε ότι το πιο πιθανό είναι να παίζει και να διασκεδάζει μέσα σε 5 με 10 λεπτά από τη στιγμή που θα απομακρυνθείτε.

Να είστε σταθεροί στην απόφασή σας. Μην αφήσετε το παιδί να σας πείσει χρησιμοποιώντας αυτό το μέσο να ακυρώσετε το πρόγραμμά σας.

Κάντε εξάσκηση στο σπίτι. Αφήστε το παιδί να παίξει, να διαβάσει ή να ζωγραφίσει στο δωμάτιό του, εξηγώντας του ότι εσείς θα είστε σε κάποιο άλλο δωμάτιο κάνοντας κάτι άλλο.

Εάν το πρόβλημα παραμένει ή επιδεινώνεται, ζητήστε τη συμβουλή κάποιου ειδικού ψυχικής υγείας.