Πολλοί γονείς προσπαθούν να βρίσκουν όσο πιο συχνά μπορούν παρέα για να παίζουν τα παιδιά τους -ή συμβιβάζονται να κάνουν εκείνοι το σύντροφό τους στο παιχνίδι. Κι όμως. Τα παιδιά όχι μόνο μπορούν αλλά πρέπει να παίζουν και μόνα τους -όχι μόνο επειδή εμείς χρειαζόμαστε να μιλήσουμε στο τηλέφωνο για 10 λεπτά ή να μπορούμε ανενόχλητοι να τακτοποιήσουμε τα ρούχα στη ντουλάπα μας. Αλλά και επειδή κι εκείνα στο χρόνο που θα αφιερώσουν για να εξερευνήσουν μόνα τους ένα χώρο ή ένα παιχνίδι θα αναπτύξουν τη φαντασία τους και δεξιότητες που θα τους επιτρέψουν να γίνουν δημιουργικοί, ευχαριστημένοι άνθρωποι με αυτοπεποίθηση.

Πώς να μάθετε στο παιδί να παίζει μόνο του

Δημιουργήστε ένα χώρο για παιχνίδι. Φτιάξτε μια γωνιά στο δωμάτιό του ή σε κάποιον άλλο ασφαλή χώρο του σπιτιού με τα αγαπημένα του παιχνίδια. Προσθέστε εκεί μερικά παιχνίδια που τις άλλες μέρες θα «κρύβετε» κάπου όπου δεν μπορεί να τα βρει, ώστε να έχει το κίνητρο να ασχοληθεί μαζί τους για αρκετή ώρα.

Προμηθεύστε το με υλικά ζωγραφικής. Αφήστε μπογιές, μαρκαδόρους και χαρτόνια σε ένα χώρο που δεν σας πειράζει εάν λερωθεί και ζητήστε από το παιδί να φτιάξει κάτι συγκεκριμένο (π.χ. μια κάρτα γενεθλίων για κάποιον). .

Συγκεντρώστε υλικά που θα δώσουν τροφή στη φαντασία τους, όπως στολές (ή παλιά ρούχα και αξεσουάρ, π.χ. καπέλα, παπούτσια, μαντήλια κ.λπ.). Βάλτε τα σε ένα χώρο όπου υπάρχει ένας μεγάλος καθρέφτης και αφήστε το να αυτοσχεδιάσει.

Εάν το παιδί δυσκολεύεται να παίξει μόνο του, κάντε μια συμφωνία: θα παίξετε μαζί για 20 λεπτά και μετά θα συνεχίσει το παιχνίδι μόνο του. Προσοχή: θα πρέπει να παίξετε μαζί και όχι να το επιβλέπετε να παίζει -αυτό σημαίνει ότι θα κλείσετε το κινητό σας και θα του αφιερώσετε όλην την προσοχή σας. Πριν αποχωρήσετε, δώστε του μερικές ιδέες για το τι μπορεί να κάνει για να διασκεδάσει χωρίς εσάς.

Μην το διακόπτετε. Εννοείτε ότι θα έχετε το νου σας στο τι κάνει αλλά δεν χρειάζεται να μπαίνετε κάθε τόσο στο δωμάτιο για να ρωτήσετε «όλα καλά;». Ιδανικά, κάντε την εμφάνισή σας στο χώρο μόνο εάν είστε έτοιμη να συμμετέχετε κι εσείς στο παιχνίδι.

Βάλτε μουσική. Ή ένα cd από όπου ακούγεται ένα παραμύθι. Έτσι, η ατμόσφαιρα θα γίνει ακόμα πιο ενδιαφέρουσα για το παιδί και θα μείνει στο χώρο για περισσότερη ώρα.

Μη δίνετε οδηγίες. Αφήστε το παιδί να «σκηνοθετήσει» το παιχνίδι του. Και το κυριότερο, μην το διορθώνετε. Ακόμα κι αν εσείς γνωρίζετε ένα πιο πρωτότυπο, πιο δημιουργικό ή πιο «σωστό» τρόπο για να συνεχίσει το παιχνίδι του, είναι προτιμότερο να το αφήσετε να το ανακαλύψει μόνο του.

Εάν το παιδί διστάζει να απομακρυνθεί από κοντά σας για να παίξει -ή δεν το θέλετε εσείς επειδή προτιμάτε να βλέπετε ανά πάσα στιγμή τι κάνει για λόγους ασφαλείας- κάνε τη συμφωνία να παίξει στον ίδιο χώρο όπου βρίσκεστε, χωρίς όμως να σας έχει σύντροφο στο παιχνίδι. Εσείς μπορείτε την ίδια ώρα να διαβάσετε ένα βιβλίο ή να φτιάχνετε το φαγητό, ενώ εκείνο θα «μαγειρεύει» για τις κούκλες του.