Όλοι θέλουμε το παιδί μας να τρέφεται σωστά και υγιεινά, ώστε να εξασφαλίσει τη σωστή ανάπτυξη και την υγεία του. Και προσπαθούμε να το κάνουμε με πολλούς τρόπους... Το πρόβλημα είναι ότι πολύ συχνά κανένας από αυτούς δεν έχει επιτυχία. Κι ο λόγος είναι ότι σε κάθε προσπάθειά μας κρύβεται από πίσω μια πολύ κακή συνήθειά μας: ο αρνητισμός!

Μπορεί να το σκεφτείτε αρκετά και να αποφασίσετε ότι εσείς δεν είστε αρνητικοί απέναντι στο παιδί όταν του μιλάτε για το φαγητό, κι όμως είναι εξαιρετικά πιθανό να είστε και μάλιστα πολύ! Σκεφτείτε ποιες είναι οι φράσεις που λέτε στο παιδί: «Φάε άλλες δύο μπουκιές» ή «θέλω μόνο να δοκιμάσεις»... Κάθε φορά που τις ξεστομίζουμε είναι σαν να του λέμε ότι ο δικός του τρόπος δεν είναι σωστός, ότι κάνει λάθος. Αυτές οι φράσεις ακούγονται κάπως έτσι στα αυτιά του:

«Μόνο μια μπουκιά για δοκιμή» = Οι λόγοι για τους οποίους αρνείσαι να δοκιμάσεις δεν με ενδιαφέρουν.

«Μα, παλιά το έτρωγες!» = Παλιά ήσουν καλό παιδί.

«Όχι άλλο!» = Αυτό που επιθυμείς να φας είναι λάθος

«Είσαι τόσο δύσκολο στο φαγητό» = Μου δημιουργείς προβλήματα

«Αν δεν φας το μπρόκολο δεν θα φας παγωτό» = Οι υγιεινές τροφές είναι το «τίμημα» που πρέπει να πληρώσεις για κάνεις κάτι που θέλεις.

Υπάρχει κανείς από εμάς που όταν λέει «φάε μόνο μία μπουκιά για να δοκιμάσεις» να εννοεί στ' αλήθεια ότι δεν θα επιμείνει εάν το παιδί δηλώσει ότι δεν του αρέσει; Δεν ελπίζουμε όλοι ενδόμυχα ότι αυτή η δοκιμή θα το κάνει να διαπιστώσει πόσο νόστιμο είναι το φαγητό; Και δεν νιώθουμε κρυφά (ή όχι και τόσο κρυφά) πόσο απογοητευόμαστε από το γεγονός ότι αρνείται να φάει; Δεν είναι εύκολο να κρυφτεί η απογοήτευση, ιδιαίτερα όταν την εκφράζουμε για εκατοστή φορά!

Ο αρνητισμός είναι ένα εμπόδιο που δεν μας επιτρέπει να μάθουμε στα παιδιά μας να τρώμε σωστά, επειδή δημιουργεί απόσταση ανάμεσά μας και τα κάνει να νιώθουν άσχημα για τον εαυτό τους -ακόμα κι αν δεν συνειδητοποιούν καν αυτά τα συναισθήματα. Φυσικά, δεν είναι κακό να προσπαθούμε να κάνουμε τα παιδιά να τρώνε περισσότερα φρούτα και λαχανικά. Όμως, ενοχοποιώντας και πιέζοντάς τα δεν θα το καταφέρουμε! Αντίθετα, πρέπει να τους δίνουμε κίνητρα, να τα επαινούμε και, κυρίως, να επιβραβεύουμε κάθε προσπάθεια, όσο μικρή κι αν είναι. Δείξτε πόσο ενθουσιασμένοι είστε που έφαγε δύο μπουκιές -αντί να γκρινιάζετε να φάει δύο ακόμα! Με αυτό τον τρόπο θα κάνετε το παιδί σας να νιώθει καλά για τον εαυτό του -κι αυτό από μόνο του είναι ένα σπουδαίο κίνητρο για να προσπαθήσει περισσότερο!

Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι μια πολύ πιο «θετική» προσέγγιση θα κάνει ένα παιδί να αγαπήσει με τη μία τα όσπρια. Θα αλλάξει όμως τον τρόπο με τον οποίο και οι δύο αντιμετωπίζετε την ώρα του φαγητού, κι αυτό είναι μια σημαντική πρόοδος. Εξάλλου, όταν μαθαίνουμε στα παιδιά να είναι ανοιχτά σε νέες γεύσεις, στην πραγματικότητα τους δείχνουμε τον τρόπο να αντιμετωπίζουν κάθε νέα εμπειρία γενικά στη ζωή τους!