Η λέξη ενσυναίσθηση είναι τα τελευταία χρόνια πολύ δημοφιλής στις συζητήσεις, καθώς όλοι μας συνειδητοποιούμε πόσο σημαντική είναι αυτή η δεξιότητα για τον άνθρωπο αλλά και για την κοινωνία. Στη Δανία ωστόσο, μια από τις πιο προηγμένες χώρες της Ευρώπης, αλλά και αυτή με τους πιο ευτυχισμένους ανθρώπους στον κόσμο, τα σχολεία έχουν ενσωματώσει στο πρόγραμμα σπουδών την ενσυναίσθηση ήδη από το 1993.
Ξεκινώντας από το νηπιαγωγείο, οι μικροί μαθητές μαθαίνουν για τα συναισθήματα, πώς να τα εκφράζουν και πώς να στηρίζουν συναισθηματικά τους συμμαθητές τους. Στο βιβλίο The Danish Way of Parenting των Iben Sandahl και Jessica Alexander, οι συγγραφείς γράφουν ότι οι Δανοί μεγαλώνουν τα παιδιά τους έτσι ώστε να κατανοούν και να συμπονούν τους συνανθρώπους τους, κι αυτό τα κάνει, καθώς μεγαλώνουν, ενήλικες χαρούμενους και με αυτοπεποίθηση.
Το πρόγραμμα ενσυναίσθησης που διδάσκεται στα σχολεία της χώρας ονομάζεται Step by Step. Οι εκπαιδευτικοί δείχνουν στους μαθητές κάρτες όπου απεικονίζονται παιδιά τα οποία βιώνουν διαφορετικά συναισθήματα, όπως λύπη, θυμό, ζήλια ή ευτυχία. Οι μαθητές καλούνται όχι απλώς να αναγνωρίσουν το κάθε συναίσθημα, αλλά και να εξηγήσουν τι σημαίνει για τους ίδιους. Μαθαίνουν πώς να ερμηνεύουν τα συναισθήματα των άλλων και να κατανοούν πώς τους κάνουν να νιώθουν. Αυτό που είναι πολύ σημαντικό όμως είναι ότι τα παιδιά διδάσκονται να μην κρίνουν τα συναισθήματα, αλλά μόνο να τα αναγνωρίζουν και να τα σέβονται.
Ένα άλλο πρόγραμμα που περιλαμβάνεται στο πρόγραμμα σπουδών είναι το CAT-kit, το οποίο εστιάζει επίσης στην αναγνώριση των συναισθημάτων και την έκφρασή τους με λέξεις. Αρχικά σχεδιάστηκε σαν ένα εργαλείο κοινωνικοποίησης για παιδιά που βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού, όμως εδώ και δεκαετίες χρησιμοποιείται από εκπαιδευτικούς και γονείς όχι μόνο στη Δανία αλλά και σε άλλες χώρες του κόσμου. Με τη βοήθεια εικόνων οι μαθητές μαθαίνουν πώς να δίνουν ένα όνομα στις σκέψεις και τα συναισθήματά τους.
Τέλος, οι εκπαιδευτικοί σε όλες τις βαθμίδες στα σχολεία της Δανίας φροντίζουν να δημιουργούν ομάδες όπου συμμετέχουν παιδιά με διαφορετικές δεξιότητες και αδυναμίες. Στόχος είναι οι μαθητές να διαπιστώσουν ότι όλοι έχουν θετικά και αρνητικά στοιχεία κι ότι ένα παιδί που δεν τα πάει τόσο καλά στα μαθηματικά μπορεί να είναι εξαιρετικό στα καλλιτεχνικά και το αντίστροφο. Έτσι, μαθαίνουν ναστηρίζουν το ένα το άλλο, ώστε όλοι μαζί να πετύχουν το καλύτερο δυνατό για την ομάδα, κάτι που ενισχύει τη συνεργασία και τον αλληλοσεβασμό.
Να τονίσουμε ότι όλα αυτά διδάσκονται στο πλαίσιο του προγράμματος σπουδών και δεν είναι απλώς ένα μεμονωμένο μάθημα ή μια συζήτηση που γίνεται με κάποια αφορμή μια ή δύο φορές το χρόνο. Οι μαθητές μαθαίνουν για την ενσυναίσθηση, την καλοσύνη και τον σεβασμό από τη στιγμή που εισέρχονται στο σχολικό σύστημα και δάσκαλοί τους αντιμετωπίσουν τα συναισθήματα ως κάτι εξίσου σημαντικό με τις ακαδημαϊκές γνώσεις που φροντίζουν να προσφέρουν στα παιδιά.
