Η φετινή σχολική χρονιά δεν είναι κάτι συνηθισμένο. Γονείς και παιδιά δεν ξέρουν ακόμα πότε θα ξεκινήσει, θα χρειαστεί να ζητήσουμε από τα παιδιά να φοράνε μάσκες και να παίζουν στα διαλείμματα με τους φίλους τους αλλά... από απόσταση. Οι συμβουλές που ακολουθούν είναι του Γαλλίδας κλινικής ψυχολόγου ειδικευμένης στη σχολική μάθηση Jeanne Siaud-Facchin και θα μας βοηθήσουν να προετοιμάσουμε τους μικρούς μαθητές για μια διαφορετική αλλά ελπίζουμε εποικοδομητική σχολική χρονιά.

Επιτρέψτε στα παιδιά να εκφράσουν τα συναισθήματά τους

Όλους αυτούς τους μήνες που υπάρχει η πανδημία του κορονοϊού, τα παιδιά έχουν γίνει δέκτες πάρα πολλών αφιλτράριστων πληροφοριών και δύσκολων στη διαχείριση συναισθημάτων, όπως ο φόβος για την ασθένεια, το θάνατο, ή την ανεργία των γονιών. Παρόλο που το θέμα είναι δύσκολο, λοιπόν, είναι σημαντικό να επιτρέψουμε στα παιδιά να μιλήσουν και να εξωτερικεύσουν τις αγωνίες τους. Αντί να τους πούμε "Δεν έχεις κανένα λόγο να φοβάσαι" (κάτι που θα τα ανάγκαζε να αρνηθούν τα συναισθήματά τους) είναι σκόπιμο να ανοίξουμε κουβέντα μαζί τους. Πείτε τους: «Βλέπω ότι κάτι πάει στραβά» ή «Έχω διαβάσει ότι μερικά παιδιά φοβούνται να επιστρέψουν στο σχολείο. Θέλεις να μιλήσουμε γι 'αυτό; " Και ακούστε τι έχουν να πουν...

Αντιμετωπίστε τη σχολική άρνηση

Εάν το παιδί σας γκρινιάζει στην προοπτική να πάει στο σχολείο, θα πρέπει να βρείτε διπλωματικούς τρόπους για να του αλλάξετε γνώμη. Με δυο λόγια δηλαδή, μην προσπαθήσετε να τα εξαναγκάσετε, γιατί το μόνο που θα καταφέρετε είναι να ενισχύσετε την άρνησή του. Αντίθετα, προτείνετε έμμεσες λύσεις, όπως να περπατήσει μέχρι το σχολείο μαζί με κάποιο συμμαθητή που μένουν στην ίδια γειτονιά. Επίσης, μπορείτε να του ζητήσετε να βάλει ένα μικρό στόχο, όπως να πάει στο σχολείο χωρίς διαμαρτυρίες για δέκα μέρες και μετά να το ξανασυζητήσετε. Εξηγήστε στο παιδί ότι όταν υπάρχει κάποιο εμπόδιο στο δρόμο (στην προκειμένου περίπτωση το εμπόδιο για εκείνο ίσως είναι ότι δεν του αρέσουν οι νέες συνθήκες στην τάξη) δεν γυρίζουμε πίσω αλλά βρίσκουμε τρόπο να το παρακάμψουμε. Ο στόχος είναι να μην επιτρέψουμε να μετατραπεί η ανησυχία σε φοβία για το σχολείο και τελικά αδυναμία να περάσει την πόρτα του.