«Ωχ, πάλι τσακώνονται;» Πόσες φορές αναρωτιέστε γιατί τα παιδιά σας δεν μπορούν να τα πηγαίνουν καλά μεταξύ τους;  Τσακώνονται όλη την ώρα και εσείς αναλώνεστε στο αποκαρδιωτικό και εξαντλητικό τους παιχνίδι.  Ακόμα και τις φορές που επικρατεί ειρήνη ξέρετε πως είναι μικρής διάρκειας και αναρωτιέστε τι μπορεί να γίνει για να σταματήσετε  να «μπαίνετε στη μέση». Αλήθεια, γίνεται;

Δημιουργήστε χώρο.Τίποτα δεν βοηθά να τελειώσει μια διαφωνία πιο δραστικά από το να απομακρυνθούν ο ένας από το σημείο βολής του άλλου! Πολλά παιδιά μπορεί να παραπονεθούν αν τα χωρίσετε ή να υποσχεθούν να σταματήσουν προκειμένου να μείνουν μαζί.Μια μαμά όμως ξέρει καλά πότε τα παιδιά της το έχουν παρακάνει. Μια μαμά όμως ξέρει και πώς να απομακρύνει το ένα από το άλλο χωρίς απαραίτητα να τα τιμωρεί. Αν τα παιδιά δυσκολεύονται να αφήσουν ένα καβγά, τότε πρέπει η μαμά ή ο μπαμπάς να αναλάβει ήρεμα να δώσει τέλος στην διαμάχη.

Μάθετε στα παιδιά τον συμβιβασμό. Όλοι θέλουν να εισακούεται η γνώμη τους ακόμα και στα παιδιά. Γι’ αυτό  αντί να τους μαθαίνουμε να γίνεται πάντα το δικό τους καλό είναι να τα μαθαίνουμε να δίνουν προσοχή και να ακούν. Βάλτε τα παιδιά σας να πει το καθένα με τη σειρά τι θέλει. Μετά βάλτε τα να σκεφτούν τι μπορεί να γίνει ώστε να ικανοποιηθούν και τα δύο. Eίναι μια απλή άσκηση που δίνει την ευκαιρία στα παιδιά να αναγνωρίσουν πόσο σημαντικό είναι να ακούς τον άλλον, να μπαίνεις στη θέση του.  Αν τους δοθεί η ευκαιρία πολλά αδέλφια θα προτιμήσουν να συμβιβαστούν προκειμένου να μείνουν μαζί. 

Επιμείνετε στο «ο καθένας με τη σειρά τουΕίναι σχεδόν αναπόφευκτο: μόλις ένα παιδί ξεκινά να κάνει κάτι, όλα τα άλλα θέλουν να κάνουν το ίδιο. Αν για παράδειγμα ένα παιδί σας έμαθε να παίζει σκάκι, τότε το πιο πιθανό είναι και τα υπόλοιπα παιδιά να θέλουν.  Ας μάθουν, αλλά με τη σειρά, και αυτό σημαίνει πως όταν το ένα παιδί εξασκείται το άλλο παιδί δεν «μπαίνει στη μέση». Με αυτό τον τρόπο μαθαίνουν να κάνουν υπομονή και να ενδιαφέρονται για τις ανάγκες του άλλου 

Κανείς δεν είπε πως η ζωή είναι δίκαιη. Ο καβγάς και ο τσακωμός συμβαίνει όταν τα παδιά αισθάνονται αδικημένα. Όλοι μας έχουμε μπει σε αυτή τη θέση και τα παιδιά σωστά πιστεύουν πως η ζωή είναι άδικη. Όσο μεγαλώνουν θα  νιώσουν απογοήτευση και θα αναγκαστούν να συμβιβαστούν. Καλό λοιπόν θα ήταν η μαμά να συναισθανθεί, να ακούσει το παράπονο και  να αναγνωρίσει τη λύπη, την απογοήτευση αλλά να συμβουλέψει πως πολλές φορές τα πράγματα δεν πάνε όπως τα θέλουμε. Αυτη στάση από μόνης της θα παρηγορήσει και θα ηρεμήσει τα «πνεύματα».