Για όλους υπάρχει κάποιος άνθρωπος που θαυμάζουμε και που θα θέλαμε να του μοιάζουμε περισσότερο. Για όποιον όμως ζει με ένα νήπιο, ακόμα κι αν δεν το συνειδητοποιεί, είναι το δικό του παράδειγμα που πρέπει να ακολουθήσει για να βρει την ευτυχία. Γιατί τα πιτσιρίκια μας...

...Δεν φοβούνται τίποτα

Κι αυτό μερικές φορές μας δημιουργεί προβλήματα, γιατί ρισκάρουν να χτυπήσουν ή να γκρεμίζουν ό,τι βρίσκεται δίπλα τους. Όμως, ταυτόχρονα αποτελεί και έμπνευση. Όπως όταν ο γιος ή η κόρη σας πλησιάζει τα άγνωστα παιδάκια στην παιδική χαρά και τους πιάνει κουβέντα χωρίς να σκέφτεται τι εντύπωση μπορεί να κάνει. Καθετί καινούριο είναι μόνο συναρπαστικό -ποτέ τρομαχτικό! Και το μόνο κίνητρο για δράση είναι το να περάσει καλά!

...Δεν νοιάζονται για τη γνώμη των άλλων

Ένα νήπιο όταν ακούει μουσική συνήθως αρχίζει να χορεύει, γιατί πολύ απλά αυτό θέλει να κάνει. Όταν θελήσει να τραγουδήσει, το κάνει με την καρδιά του χωρίς να ντρέπεται -ανεξάρτητα από το εάν βρίσκεται στο σπίτι, μέσα στον κινηματογράφο ή στο σούπερ μάρκετ. Κι αν θελήσει να τριγυρνάει όλη μέρα ντυμένο σαν πριγκίπισσα ή σαν υπερήρωας, δεν βρίσκει κανένα λόγο να μην το κάνει! Όσο για τι θα σκεφτεί όποιος το βλέπει, ειλικρινά δεν νοιάζεται καθόλου!

...Ανακαλύπτουν τη χαρά στα μικρά πράγματα στη ζωή

Ένα αυτοκόλλητο, ένα ξερό φύλλο, ένα γλειφιτζούρι, οτιδήποτε μπορεί να κάνει ένα πιτσιρίκι να πλημμυρίσει από χαρά κι ενθουσιασμό. Ακόμα κι όταν κανείς δεν ασχολείται με το να του προσφέρει κάτι, μπορεί μόνο του να κάνει τον κόσμο μαγικό! Να βάλει όλα τα μαξιλάρια στο πάτωμα, να τα σκεπάσει με κουβέρτες και να φτιάξει ένα κάστρο ή μια μυστική σπηλιά. Ή να παρατηρεί με τις ώρες ένα μυρμήγκι να προχωράει φορτωμένο με ένα ψιχουλάκι. Αντίθετα από ους μεγάλους, τα παιδιά δεν επιτρέπουν στους γρήγορους ρυθμούς της καθημερινότητας να αποσπάσουν την προσοχή τους από τις λεπτομέρειες της καθημερινότητάς που, τελικά, μπορεί να είναι και οι μεγαλύτερες πηγές χαράς!

...Ζουν στο παρόν

Την ώρα που εμείς βιαζόμαστε να φύγουμε από το πάρκο για να πάμε να συνεχίσουμε τις δουλειές του σπιτιού, εκείνα επιμένουν να παρατηρούν προσεκτικά κάθε κλαδάκι που είναι πεσμένο στο χώμα ή προσπαθούν να αποφύγουν να πατήσουν κάθε ραγισμένο πλακάκι στο πεζοδρόμιο. Κι όταν εμείς φωνάζουμε για να μπουν γρήγορα στο αυτοκίνητο εκείνα αργοπορούν προσπαθώντας να ανακαλύψουν σε ποιο από τα δέντρα έχει τη φωλιά του το πουλάκι που ακούν να κελαηδάει. Γιατί ξέρουν πολύ καλύτερα από εμάς πως κάθε στιγμή είναι μοναδική και δεν θα έχουμε ποτέ ξανά την ευκαιρία να τη ζήσουμε!