Πιθανότατα έχει συμβεί και εσάς. Το παιδί σας, πσρόλο που οι δάσκαλοι σας διαβεβαιώνουν ότι είναι ήρεμο και χαρούμενο στην τάξη, επιστρέφει συχνά από το σχολείο γεμάτο νεύρα και γκρινιάζει με το παραμικρό. Είναι ικανό να αρχίσει να χτυπιέται στο πάτωμα επειδή το αδερφάκι του έφαγε το τελευταίο κουλουράκι ή επειδή βάλατε το αγαπημένο του μπλουζάκι στο πλυντήριο ή απλά, έτσι, χωρίς λόγο!

Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί κάποια παιδιά μετατρέπονται με μικρά τερατάκια όταν γυρνάνε στο σπίτι από το σχολείο, ακόμα κι αν είναι καλοί μαθητές και δηλώνουν πως τους αρέσει πολύ εκεί;

Φαίνεται πως είναι τόσο συνηθισμένο φαινόμενο που μια Καναδή ψυχολόγος και σύμβουλος γονέων, η Andrea Nair, το έβαλε στη διεθνή βιβλιογραφία με ένα συγκεκριμένο όρο: After-School Restraint Collapse, που σε απλή μετάφραση σημαίνει «Κατάρρευση της Συγκράτησης Μετά το Σχολείο».

Τι ακριβώς είναι το After-School Restraint Collapse

Η λογική πίσω από αυτό τον όρο είναι ότι όσο βρίσκονται στο σχολείο, πολλά παιδιά προσπαθούν πολύ σκληρά να δείξουν τον καλύτερο εαυτό τους. Να ακολουθούν πιστά τις οδηγίες -ακόμα κι αν τους αρέσουν-, να μοιράζονται πράγματα με τους συμμαθητές τους, να είναι αποδεκτά από την μικρή κοινωνία της σχολικής τάξης. Και την ίδια στιγμή, να καταβάλουν προσπάθεια για να μάθουν πράγματα που μπορεί και να μην τους ενδιαφέρουν. Όταν λοιπόν επιστρέφουν στο σπίτι, χαλαρώνουν και αφήνουν την ένταση που έχει προκληθεί μέσα τους εξαιτίας της προσπάθειας να βγει προς τα έξω.

Ακόμα κι εμείς οι ενήλικες κάποιες φορές καταπιεζόμαστε τόσο πολύ στη δουλειά ή τις κοινωνικές σναναστροφές μας που νιώθουμε ότι λίγο ακόμα και θα εκραγούμε! Όταν λοιπόν το παιδί σας βάζει τα κλάματα επειδή κάποιος έφαγε το κουλουράκι, στην πραγματικότητα κλαίει επειδή έχει περάσει τις προηγούμενες πολλές ώρες σε μια αίθουσα με χιλιάδες συναισθήματα μέσα του που δεν μπορεί α εκφράσει. Κι απλά έχει ανάγκη από ένα κλάμα για να αποφορτιστεί.

Τι μπορείτε να κάνετε

Υπάρχουν πολλοί τρόποι όχι μόνο να βοηθήσουμε ένα παιδί να ξεπεράσει αυτή την κατάσταση αλλά και προλάβουμε ώστε να μην συμβεί. Μερικές καλές ιδέες είναι οι εξής:

Δώστε του να φάει. Τα παιδιά γυρνάνε πραγματικά πεινασμένα από το σχολείο (ακόμα κι όσο τρώνε εκεί το μεσημέρι, κατά κανόνα δεν τρώνε όλο το φαγητό τους). Οπότε, δίνοντάς τους ένα νόστιμο και υγιεινό πιάτο φαγητό θα λυθεί μονομιάς ένα από τα πιο σημαντικά προβλήματα.

Φροντίστε το πρόγραμμά του να μην είναι φορτωμένο. Εάν το παιδί σας έχει την τάση να γυρίζει εκνευρισμένο από το σχολείο, είναι προτιμότερο να μην έχει πολλές υποχρεώσεις για μετά. Ακόμα και η μελέτη για το σπίτι μπορεί να περιμένει λίγο. Αφήστε το λίγο στο δωμάτιό του να παίξει, να ζωγραφίσει ή να κάνει κάτι που θα το βοηθήσει να χαλαρώσει.

Μην το παίρνετε προσωπικά. Αν δεν θέλει ούτε να σας μιλήσει, ούτε να σας πει πώς πέρασε, ούτε να κάνει παρέα μαζί σας για κάποια ώρα μετά το σχολείο, μην σκεφτείτε ότι το παιδί σας δεν σας θέλει. Απλά περνάει μια φάση. Δώστε του το χρόνο που έχει ανάγκη για να ηρεμήσει.

Δείτε το θετικά. Το γεγονός ότι μόλις μπει στο σπίτι, το παιδί νιώθει ελεύθερο να εκφράσει τα συναισθήματά του, σημαίνει ότι έχετε δημιουργήσει για εκείνο ένα «δίχτυ ασφαλείας», ένα περιβάλλον όπου ξέρει ότι μπορεί να είναι ο εαυτός του. Αυτό είναι κάτι πολύτιμο.

Ζητήστε βοήθεια. Εάν παρά την προσπάθειά σας, το παιδί συνεχίζει για πολύ καιρό να επιστρέφει εκνευρισμένο ή ο εκνευρισμός του κλιμακώνεται, είναι σκόπιμο να κάνετε μια κουβέντα με το δάσκαλο ή τη δασκάλα του για να διαπιστώσετε μήπως υπάρχει κάτι άλλο που το καταπιέζει στο σχολείο.