Αντίθετα από ό,τι θεωρούμε οι περισσότεροι, δεν είναι δουλειά ενός γονιού να προσπαθεί ανά πάσα στιγμή να προστατέψει το παιδί του από οποιοδήποτε κίνδυνο. Τουλάχιστον όχι όταν αυτό είναι σε ηλικία να προστατέψει μόνο του τον εαυτό του. Αντίθετα, δουλειά του γονιού είναι να βοηθήσει το παιδί του να αποκτήσει εκείνες τις δεξιότητες που θα του επιτρέψουν να γίνει ανεξάρτητο. Πώς θα μάθει όμως το παιδί να είναι ανεξάρτητο όταν βρίσκεται πάντα δίπλα του ένας ενήλικας για να του πει τι είναι σωστό και τι όχι ή πώς να διορθώσει τα λάθη του;

Για να ξεκινήσετε να το βάζετε στο δρόμο προς την ανεξαρτησία, καλό είναι να επιτρέψετε στο παιδί...

...Να παίζει έξω μόνο του

Όταν το παιδί είναι σε ηλικία που μπορεί να ακολουθεί κανόνες (χωρίς να φοβόμαστε ότι θα κάνει το δικό του μόλις γυρίσουμε την πλάτη), μπορεί να βγαίνει μόνο του στην αυλή και να απολαμβάνει μια αίσθηση ελευθερίας. Εάν δεν υπάρχει αυλή στο σπίτι, ας προσπαθήσουμε όταν πηγαίνουμε μαζί στο πάρκο ή στην παιδική χαρά να το παρακολουθούμε από απόσταση και να μην βρισκόμαστε συνεχώς κοντά του για να το προφυλάξουμε.

...Να αναλαμβάνει την ευθύνη των πράξεών του

Οι γονείς που θέλουν να ελέγχουν το καθετί στη ζωή των παιδιών τους και που επεμβαίνουν διαρκώς ώστε να εξασφαλίσουν ότι κανείς δεν θα του φερθεί άδικα, παρά τις καλές προθέσεις τους, μόνο κακό κάνουν. Γιατί ένα παιδί που έχει μάθει ότι κάποιος άλλος θα δικαιολογήσει τα λάθη του ή θα εξασφαλίσει να έχει διακριτική μεταχείριση, θα τα βρει σκούρα όταν κάποτε διαπιστώσει ότι δεν μπορεί να έχει αυτό το πλεονέκτημα στην «αληθινή» ζωή.

...Να εκφράζει την άποψή του

Προσπαθήστε να μη μιλάτε εκ μέρους του παιδιού σου, όταν αυτό είναι σε ηλικία να μιλήσει μόνο του (από τότε δηλαδή που αρχίζει να λέει τις πρώτες κουβεντούλες). Όταν εκφράζουμε στο παιδί την πεποίθησή μας ότι μπορεί να απαντήσει μόνο του σε μια ερώτηση, να εξηγήσει ή να ζητήσει αυτό που θέλει, αυξάνεται η αυτοπεποίθησή του.

...Να διορθώνει τα λάθη του

Είναι σκληρό για το παιδί να πρέπει να έρθει αντιμέτωπο με τις συνέπειες μιας συμπεριφοράς που ήταν η ενδεδειγμένη, όμως είναι ένα πολύτιμο μάθημα ζωής -κι ο πιο σίγουρος τρόπος για να μην επαναλάβει το ίδιο λάθος στο μέλλον. Γι' αυτό, ένα για παράδειγμα το παιδί πήρε κάτι από το σπίτι ενός φίλου του χωρίς να ρωτήσει ή εάν χτύπησε κάποιο άλλο παιδάκι στο σχολείο, δεν αρκεί να ζητήσετε εσείς συγνώμη εκ μέρους του, αλλά πρέπει να το κάνει μόνο του.