Το καλοκαίρι είναι μια περίοδος ξεγνοιασιάς, ξεκούρασης και χαλάρωσης. Είναι μια περίοδος, που περνάμε χρόνο μαζί με την οικογένεια μας στην εξοχή ή στην παραλία, σε μέρη στα οποία μπορεί να έρθουμε αντιμέτωποι με ανεπιθύμητα αρθρόποδα, όπως τα τσιμπούρια.

Τα τσιμπούρια είναι μικροί οργανισμοί, που παρασιτούν στις γάτες, στους σκύλους, στα άγρια ζώα, αλλά και στα αιγοπρόβατα. Διεισδύουν σταθερά στο δέρμα του ξενιστή με το κεφάλι και λαθροβιούν, απομυζώντας αίμα. Στα αρχικά στάδια προσκόλλησης τους στο δέρμα, δεν προκαλούν ιδιαίτερα συμπτώματα, άρα είναι πολύ εύκολο να μην υποπέσουν στη προσοχή μας. Μπορεί να μοιάζουν σαν μικρή καφεοειδή «ελιά», η οποία όμως δεν προϋπήρχε στο δέρμα. Όσο καιρό μένουν στο δέρμα σταθερά προσκολλημένα, τόσο μεγαλώνουν σε μέγεθος. Η περιοχή «εμφύτευσης» αποκτά ένα ερυθρό χρώμα και τότε είναι συνήθως η χρονική στιγμή που καταλαβαίνουμε ότι κάτι δεν πάει καλά! Άλλες πάλι φορές, μπορεί να μην αντιληφθούμε το τσιμπούρι, αλλά το παιδί μας να αρχίσει να ανεβάζει πυρετό (θ>38ο C), να είναι αδιάθετο ή να βγάζει εξάνθημα (Νόσος Lyme).

Μόλις αντιληφθούμε το τσιμπούρι, πρέπει άμεσα να απευθυνθούμε στον παιδίατρό μας. Δεν το τραβάμε βίαια, ούτε του ρίχνουμε οινόπνευμα ή άλλα υγρά (πετρέλαιο, βαζελίνη), γιατί είτε μπορεί να μείνουν τμήματα του, μέσα στο δέρμα του παιδιού μας και να δημιουργηθεί αργότερα κοκκίωμα και τοπική νέκρωση, είτε εκκρίνεται σάλιο από το τσιμπούρι και μαζί με αυτό μικρόβια, που προκαλούν τον πυρετό και το εξάνθημα (Νόσος Lyme).

Με τη συνεργασία της Δέσποινας Α. Μπαστάκη, παιδίατρου, Παν. Υπότροφου Αναπτυξιακής & Συμπεριφορικής Παιδιατρικής Νοσ. Παίδων "Η Αγία Σοφία", www.paidi-goneis.com