Τις εμπειρίες που έζησαν μαζί μας
Δεν θα θυμούνται κάθε μικρό παιχνιδάκι που του πήραμε -ακόμα κι αυτό που διεκδίκησαν με τόσο πείσμα! Έρευνες έχουν δείξει ότι μετά από πολλά χρόνια, οι αναμνήσεις που περισσότεροι άνθρωποι κρατούν δεν έχουν να κάνουν με πράγματα αλλά με εμπειρίες. Ένα οικογενειακό ταξίδι, μια βόλτα στη βροχή, ένα απόγευμα που γελούσατε για ώρες τρώγοντας παγωτό... Αυτά είναι που θα θυμούνται από την παιδική ηλικία τους!
Τις φορές που κλείσαμε το tablet για να τα ακούσουμε
Πόσες σχολικές γιορτές δεν έχετε «χάσει» από την αγωνία σας να βρείτε την κατάλληλη γωνία για να τραβήξετε βίντεο (παρεμπιπτόντως, ούτε τα βίντεο βλέπετε αργότερα)! Πολύ συχνά δεν καταφέρνουμε να είμαστε 100% παρόντες στη ζωή των παιδιών γιατί ασχολούμαστε ταυτόχρονα με το κινητό ή τον υπολογιστή ή τους μιλάμε με το ένα μάτι στραμμένο στην τηλεόραση. Εάν θέλουμε τα παιδιά να νιώσουν ότι είμαστε πραγματικά εκεί κι ότι είναι ό,τι πιο σημαντικό υπάρχει στη ζωή μας είναι σημαντικό να μην κάνουμε τίποτα άλλο όταν ασχολούμαστε μαζί τους. Αυτές οι στιγμές, που τις περνάμε οι δυο μας, χωρίς περισπασμούς θα είναι οι πιο σημαντικές, κι αυτές που θα θέλουν να κρατήσουν!
Διαβάστε κι εδώ γιατί πρέπει να βγάζουμε λιγότερες φωτογραφίες τα παιδιά μας!
Τα όμορφα λόγια μας
«Είμαι τόσο περήφανη για σένα», «είσαι τόσο καλό παιδί», «μπράβο που στάθηκες στο φίλο σου» -η αυτοπεποίθηση των παιδιών μας χτίζεται πάνω στα λόγια μας και την εκτίμηση που φανερώνουν. Ας προσπαθήσουμε να είμαστε πάντα θετικοί αντί να κρίνουμε για να θυμούνται ότι κάποτε οι γονείς τους πίστευαν στ' αλήθεια στις δυνατότητές τους κι αυτό τα έκανε δυνατούς ανθρώπους.
Τις φορές που τα βοηθήσαμε να αντιμετωπίσουν μια δυσκολία
Για πολλά χρόνια, τα παιδιά πιστεύουν ότι οι γονείς τους ξέρουν τα πάντα και έχουν την ικανότητα να χειριστούν κάθε κατάσταση σωστά -ακόμα και σ' εκείνες τις περιστάσεις που κι εμείς οι ίδιοι νιώθουμε αδύναμοι. Όταν περνάνε μια μεγάλη δυσκολία, όπως μια σημαντική απώλεια, πάντα θα θυμούνται αυτά που τους είπαμε,, πώς τα κάναμε να νιώσουν και το αίσθημα ασφάλεια που ένιωσαν στην αγκαλιά μας.
Τις στιγμές που δεν ήμασταν εκεί
Δεν ακούγεται πολύ ωραίο, όμως έχει κι αυτό τα θετικά του. Μπορεί τα παιδιά μας να θυμούνται τις φορές που μας χρειάστηκαν αλλά δεν ήμασταν κοντά τους -συμβαίνει, γιατί δεν μπορούμε να είμαστε συνέχεια δίπλα τους- αλλά θα θυμούνται κι ότι το γεγονός ότι κατάφεραν να περάσουν τη νύχτα στην κατασκήνωση χωρίς να πάρουν τηλέφωνο για να πάμε να τα πάρουμε, ήταν από τις στιγμές που ένιωσαν ότι μπορούν να είναι ανεξάρτητα!
Το πώς οι γονείς τους φέρονταν ο ένας στον άλλον (και στους άλλους ενήλικες)
Τα παιδιά ακολουθούν το παράδειγμά μας κάθε στιγμή. Ακόμα κι όταν μιλάμε άσχημα για κάποιον πίσω από την πλάτη του, μαλώνουμε μεταξύ μας ή απαξιώνουμε ο ένας τον άλλο. Εφόσον τα κάνουν οι γονείς τους, αυτές οι συμπεριφορές είναι απολύτως αποδεκτές, ακόμα και επιθυμητές στα μάτια των παιδιών. Δώστε τους το καλό παράδειγμα και να είστε σίγουροι ότι όχι μόνο θα το θυμούνται αλλά και θα το ακολουθούν, ακόμα κι όταν δεν θα περνούν κοντά σας την καθημερινότητά τους.
