Τα παιδιά –κυρίως στη νηπιακή ηλικία- θυμώνουν, γκρινιάζουν και χάνουν τον αυτοέλεγχό τους για ένα σωρό λόγους. Κι όταν αποφασίζουν ότι ήρθε η ώρα να ξεσπάσουν, μοιάζει σαν η οργή να έχει ξεχειλίσει μέσα τους και η μόνη διέξοδος που βρίσκει το «ποτάμι» του θυμού περνάει μέσα από τα μουτρωμένα πρόσωπα, τις έντονες χειρονομίες και την απίστευτη γκρίνια. Στα μικρότερα παιδιά αυτό συμβαίνει αρκετά συχνά, επειδή ακόμα δεν έχουν αναπτύξει τα εκφραστικά τους μέσα ώστε να μπορούν να εξηγήσουν με σαφήνεια τι είναι αυτό που τα έχει ενοχλήσει, τι επιθυμούν ή τι νιώθουν. Σε άλλες περιπτώσεις, μπορεί να φταίει το παράδειγμα των γονιών (έχετε άραγε αναρωτηθεί πόσες φορές εσείς βγαίνετε εκτός εαυτού, μπροστά στα παιδιά σας, για πράγματα που σας ενοχλούν;). Και σε άλλες, ευθύνεται κυρίως το έντονο ταμπεραμέντο του παιδιού.

Το κοινό «μυστικό» στην αντιμετώπιση της γκρίνιας και των ξεσπασμάτων είναι η υπομονή και η κατανόηση εκ μέρους των γονιών. Μην ξεχνάτε ότι είναι μια απλή φάση στη διαδικασία της ανάπτυξής τους. Σύντομα –και με τη δική σας βοήθεια- θα μάθουν να κατανοούν καλύτερα τον κόσμο γύρω τους και να ασκούν μεγαλύτερο έλεγχο στον τρόπο που εκφράζουν τα συναισθήματά τους. Μέχρι τότε, όταν το παιδί σας νιώθει την ακαταμάχητη επιθυμία να αρχίσει να κυλιέται τσιρίζοντας στο πάτωμα, δείξτε του τρόπους να ελέγχει την οργή του, όπως:

Κρατήστε το σφιχτά αγκαλιά. Η πίεση που ασκείται στο σώμα έχει χαλαρωτική επίδραση. Εάν αρνείται να καθίσει στην αγκαλιά σας, μπορείτε εναλλακτικά να το βάλετε να ξαπλώσει και να το σκεπάσετε με σχετικά βαριά σκεπάσματα.

Ζητήστε του να αγκαλιάσει το ίδιο τα χέρια του. Αυτή η αυθόρμητη κίνηση που κάνουν πολύ συχνά μικροί και μεγάλοι όταν είναι θυμωμένοι, να σταυρώνουν δηλαδή τα χέρια μπροστά στο στήθος, κρατώντας με την παλάμη κάθε χεριού το μπράτσο του άλλου, έχει αποδειχθεί ερευνητικά ότι ηρεμεί και καθησυχάζει το σώμα.

Δώστε του να κάνει σαπουνόφουσκες! Από τη μία, το στοιχείο του… αντιπερισπασμού κάνει συχνά θαύματα σ’ αυτές τις περιπτώσεις. Με άλλα λόγια, βάζοντας μια πρόκληση στο παιδί («μπορείς να κάνεις μια πολύ μεγάλη φούσκα;») είναι πιθανό να ξεχάσει άμεσα το λόγο για τον οποίο γκρίνιαζε. Επιπλέον, για να κάνει τη μεγάλη φούσκα θα χρειαστεί να πάρει βαθιές ανάσες, πράγμα που δρα κατευναστικά.

Ζητήστε του να κάνει τρέχοντας το γύρο του σπιτιού. Δίνοντας διέξοδο στην ένταση που έχει σωρευτεί μέσα του θα βοηθήσετε το παιδί να ηρεμήσει πιο γρήγορα. 

Δώστε του να αγκαλιάσει ένα μαξιλάρι ή ένα λούτρινο ζωάκι. Η αγκαλιά έχει πάντα καταπραϋντική επίδραση στο θυμό. Εάν το παιδί αρνείται να το πάρει κάποιος στην αγκαλιά του, τότε δοκιμάστε να πάρει εκείνο αγκαλιά κάτι μαλακό. Θα νιώσει αμέσως καλύτερα.

Ζητήστε του να γράψει ή να ζωγραφίσει τα αισθήματά του. Για τα μεγαλύτερα παιδιά, το γράψιμο ή η ζωγραφική είναι ένας πολύ δημιουργικός τρόπος να μάθουν να αναγνωρίζουν τα συναισθήματα και κατά συνέπεια να μάθουν πώς να τα ελέγχουν. Επιπλέον, είναι ένας τρόπος να κατανοήσετε κι εσείς καλύτερα τι είναι αυτό που έχει προκαλέσει τόση οργή.

Κάντε του ένα μπάνιο. Η χαλαρωτική επίδραση του ζεστού νερού σε συνδυασμό με το παιχνίδι με τις σαπουνάδες και τα παιχνιδάκια του στη μπανιέρα είναι βέβαιο ότι θα το κάνουν να μην θυμάται καν ότι ήταν θυμωμένο όταν βγει από το νερό.