Ακόμα κι όσοι από εμάς θεωρούμε ότι δεν κινδυνεύουμε ιδιαίτερα στην περίπτωση που προσβληθούμε από τον κορονοϊό, σίγουρα έχουμε λόγους να αγχωνόμαστε για τους μεγαλύτερους σε ηλικία ή τους συγγενείς και φίλους με προβλήματα υγείας. Τι κάνουμε όμως όταν εμείς προσπαθούμε να συνετίσουμε τη γιαγιά ή τον παππού της οικογένειας κι εκείνοι επιμένουν πως δεν θα πάθουν τίποτα αν πάνε στο καφενείο ή μέχρι την τράπεζα για να ενημερώσουν το βιβλιάριο;
Είναι σίγουρα πολύ αγχωτικό να βλέπουμε τους δικούς μας να αντιμετωπίζουν με ελαφρότητα κάτι τόσο σοβαρό! Πώς μπορούμε όμως να χειριστούμε την επιμονή τους να βγαίνουν σε πολυσύχναστους χώρους, να αδιαφορούν για τις συστάσεις των ειδικών και τελικά να θέτουν τον εαυτό τους σε κίνδυνο;
Να μερικοί τρόποι για να κάνουμε την ύστατη προσπάθεια με περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας!
Μοιραστείτε μαζί τους την αγωνία σας και τα στοιχεία –αλλά μην ασκείτε κριτική στη συμπεριφορά τους
Κάντε το παλιό κλασικό κόλπο που συστήνουν οι ψυχολόγοι για την αντιπαράθεση: αντί να εστιάσετε στο τι κάνουν λάθος, μιλήστε σε πρώτο πρόσωπο για το πώς βλέπετε εσείς το θέμα και πώς σας κάνει να νιώθετε. Για παράδειγμα, αντί να πείτε «δεν καταλαβαίνεις ότι είναι επικίνδυνο να πηγαίνεις στο καφενείο», πείτε «ανησυχώ για την υγεία σου, γιατί φοβάμαι ότι κάποιος από αυτούς που θα συναντήσεις ίσως είναι φορέας του ιού». Μιλήστε του με στοιχεία, επαναλάβετε τις συστάσεις των ειδικών, όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, και εξηγήστε του ότι ακόμα κι εσείς που δεν θεωρείται ότι ανήκετε σε ομάδα υψηλού κινδύνου, έχετε περιορίσει στο ελάχιστο τις μετακινήσεις σας και γενικά κάνετε ό,τι μπορείτε για να σταματήσετε την εξάπλωση του ιού. Ο στόχος είναι να περάσετε το ίδιο μήνυμα σε πολλά διαφορετικά επίπεδα –για παράδειγμα, η μητέρα σας μπορεί να συνετιστεί επειδή δεν θέλει να σας βλέπει να αγωνιάτε για εκείνη, ενώ ο μπαμπάς σας επειδή θα πειστεί από τα επιχειρήματα των ειδικών.
Προσεγγίστε το θέμα με τρυφερό και γλυκό τρόπο
Πολλές φορές, όταν διαφωνούμε με κάποιον, δεν σκεφτόμαστε και πολύ τον τρόπο με τον οποίο μεταφέρουμε το μήνυμά μας. Είναι όμως πολύ σημαντικό να κάνουμε τον άλλον να αντιληφθεί ποια είναι η ουσία της συζήτησης. Ότι δηλαδή νοιαζόμαστε για την υγεία και την ασφάλειά του και θεωρούμε χρέος μας, αν μη τι άλλο, να του εξηγήσουμε ποια συμπεριφορά θεωρείται σωστή στην παρούσα φάση. Γι’ αυτό, μην αρχίσετε να φωνάζετε «σου είπε να βγεις έξω» ή «σταμάτα να κάνεις σαν μωρό». Κάντε μια εισαγωγή λέγοντας ήρεμα ότι θα θέλατε να συζητήσετε κάτι που είναι πολύ σημαντικό για εσάς –είναι σκόπιμο ακόμα και να τους δώσετε τη δυνατότητα να ορίσουν εκείνοι το πότε θα κάνετε αυτή την κουβέντα («όταν μπορείς, πάρε με ένα τηλέφωνο, θα ήθελα να μιλήσουμε για κάτι που θεωρώ πολύ σημαντικό»).
Εστιάστε σε κάτι που είναι σημαντικό για εκείνους
Κανείς δεν θέλει να του υποδεικνύουν οι άλλοι τι πρέπει να κάνει –ιδιαίτερα οι άνθρωποι κάποιας ηλικίας έχουν μεγάλο θέμα με αυτό. Αντί να τους υπενθυμίζετε τι κάνουν λάθος, δώστε μεγαλύτερη βαρύτητα σε πράγματα που είναι σημαντικά για εκείνους. Μπορεί να πρόκειται για κάποιο μέλος της οικογένειας που έχει ένα πρόβλημα υγείας ή ακόμα και για τις συνέπειες της πανδημίας στην οικονομία ή οτιδήποτε άλλο μπορείτε να σκεφτείτε. Έτσι, κάποιος ηλικιωμένος ίσως σκεφτεί ότι είναι καλύτερο να μείνει στο σπίτι όχι επειδή φοβάται για τον εαυτό του αλλά για να μειώσει τις πιθανότητες να κολλήσει το εγγονάκι του που έχει άσθμα.
Συγκρίνετε την πανδημία του κορονοϊού με άλλες (υγειονομικές και όχι μόνο) κρίσεις του παρελθόντος
Μπορεί η γιαγιά ή ο παππούς να μην έχουν πάρει και πολύ στα σοβαρά το θέμα του κορονοϊού, αλλά να έχουν ζήσει τις συνέπειες της επιδημίας πολιομυελίτιδας στη δεκαετία του ΄40 και να θυμούνται ακόμα πόσο σοβαρά ήταν τα πράγματα τότε. Ακόμα και η σύγκριση με την κατοχή ή τον εμφύλιο πόλεμο μπορεί να τους βάλει στο κλίμα και να τους κάνει να σκεφτούν ότι η κατάσταση είναι στ’ αλήθεια επείγουσα.
Να έχετε ρεαλιστικές προσδοκίες για τις δυνατότητές σας να τους πείσετε
Αποδεχτείτε ότι υπάρχει ένα σοβαρό ενδεχόμενο να μην καταφέρετε να πείσετε το δικό σας άνθρωπο ότι τα πράγματα είναι σοβαρά κι ότι πρέπει όλοι να βάλουμε τη συλλογική ευθύνη πάνω από τις ατομικές ανάγκες ή επιθυμίες μας. Σ’ αυτή την περίπτωση, είναι σκόπιμο να θέσετε τους δικούς σας όρους (για παράδειγμα, ότι δεν μπορούν να επισκέπτονται εσάς και τα παιδιά σας) και να κρατήσετε τις αποστάσεις σας.
