Για μια μαμά, το να αποχωριστεί τα πρώτα, σούπερ απαλά, λεπτεπίλεπτα μαλλάκια του μωρού της είναι κάτι που προκαλεί έντονη συναισθηματική αντίδραση. Για πολλές, αυτή η πράξη εντάσσεται σε εκείνες που μετατρέπουν το παιδί τους σε «αντράκι» ή «κοπέλα», κι η σκέψη ότι δεν πρόκειται πια για το μωράκι τους είναι κάτι που τις αναστατώνει. Έτσι, η ίδια η πράξη του κουρέματος τις κάνει να περνούν από διάφορα ψυχολογικά στάδια, και συγκεκριμένα:

Στάδιο 1ο: Ποιος είπε ότι χρειάζεται κούρεμα;

Οκ, τα μαλλάκια του πέφτουν πού και πού μπροστά στα μάτια του και δεν ξεμπερδεύονται με τίποτα μετά το λούσιμο, αλλά είναι τοοοοοόσο χαριτωμένο με τα μπουκλάκια του! Για να αλλάξω οτιδήποτε πάνω του! Είναι ήδη τέλειο!!!

Στάδιο 2ο: Μωρέ λες;

Πάλι είπαν το γιο μου κοριτσάκι στο σούπερ μάρκετ. Και είναι αλήθεια ότι αυτή η φράντζα είναι συνέχεια μέσα στα μάτια του. Μήπως να κλείσω ένα ραντεβού στο κομμωτήριο; Κι αν κόψει τα μαλλάκια θα μοιάζει ακόμα με το μωρό μου; Αχ, μεγαλώνουν τόσο γρήγορα!!!

Στάδιο 3ο: Ήρθε η ώρα!

Λοιπόν, παίρνω τηλέφωνο και κλείνω ραντεβού στο κομμωτήριο. Αυτό που ειδικεύεται σε παιδάκια και έχει αυτοκινητάκια αντί για καρέκλες! Το καλό που τους θέλω μην του ψαλιδίσουν κατά λάθος κανα αυτάκι! Λες να μην κάθεται και να μας βγάλει το λάδι;

Στάδιο 4ο: Ας μη βάλω τα κλάματα

Πόσο γλυκούλι είναι πάνω στο κάθισμα-αλογάκι με την κόκκινη μπέρτα μπροστά του!!! Δείχνει να το απολαμβάνει. Καλέ, αυτό κοιτάζεται στον καθρέφτη! Αχ, να, πήρε το ψαλίδι. Δεν θα κλάψω, δεν θα κλάψω... Πολύ αργά... Σνιφ! Τα μεταξένια μαλλάκια του είναι στο πάτωμα! Ωχ, να προλάβω να κρατήσω μια μπουκλίτσα για ενθύμιο!

Στάδιο 5ο: Καλέ, το όμορφο που έγινε!

Τι ωραίο κούρεμα. Και πόσο του πάει!!! Δίκιο είχε η κομμώτρια. Μοιάζει τόσο πολύ στον πατέρα του. Και τα μαγουλάκια του δείχνουν ακόμα πιο πολύ για τσίμπημα τώρα! Ας βγάλω άλλη μία φωτογραφία να τη στείλω στη νονά.