Ζούμε σε μια εποχή όπου οι δουλειές του σπιτιού και η φροντίδα του παιδιού είναι αυτονόητο πως τα μοιραζόμαστε με τον σύντροφό μας. Ο πατέρας του παιδιού μας όμως δεν είναι babysitter, είναι δικαίωμα και υποχρέωση το από κοινού μεγάλωμα αλλά και το νοικοκυριό του σπιτιού. Μπορεί λοιπόν να συμμετέχει σε διάφορες υποχρεώσεις όπως για παράδειγμα: Αν το παιδί ξυπνάει συχνά μέσα στη νύχτα, μοιραζόμαστε τις φορές που θα ξυπνήσουμε. Αν το παιδί μας έχει διάφορες εξωσχολικές δραστηριότητες τότε μοιραζόμαστε τις διαδρομές: ο ένας θα πηγαίνει, ο άλλος θα παραλαμβάνει. Το ίδιο γίνεται και με τις δουλειές του σπιτιού. Τις μοιραζόμαστε.
Δίνουμε 100% στη δουλειά και το ίδιο στο σπίτι μας. Η δουλειά, είναι δουλειά και πρέπει να γίνεται τις ώρες εργασίας και όχι ενόσω είμαστε στο σπίτι μας. Γι’ αυτό πρέπει να αναπτύξουμε συνήθειες και τακτικές που θα μας βοηθήσουν να σταματήσουμε να παίρνουμε δουλειά σπίτι.Από την άλλη, είμαστε ψυχή τε σώματι στο σπίτι μας. Κλείνουμε το τηλέφωνο της δουλειάς (αν έχουμε), αποφεύγουμε όσο είναι δυνατόν να τσεκάρουμε τα email μας. Αν μένουμε αφοσιωμένες 100% στη δουλειά και το ίδιο στο σπίτι όσο περίεργο και αν ακούγεται θα σταματήσουμε - και είναι τόσο ανακουφιστικό - να αισθανόμαστε ενοχές!
Δίνουμε στα παιδιά μας την ευκαιρία να συμμετάσχουν στη ζωή μας. Υπάρχουν μερικές δουλειές που τις κάνουμε όταν κοιμούνται τα παιδιά. Όμως υπάρχουν και άλλες που γίνεται να τις κάνουμε παρέα. Έτσι θα γλυτώσουμε χρόνο και ίσως να το διασκεδάσουμε αντί να περιμένουμε ανυπόμονα την ώρα που θα διώξουμε τα παιδιά για το κρεβάτι.
Ευέλικτο ωράριο. Μπορεί η δουλειά να είναι πολύ μακριά από το σπίτι και να τρώμε όλο μας τον χρόνο στις διαδρομές, γεγονός που λειτουργεί εις βάρος της οικογένειας μας. Υπάρχουν τρόποι να κάνουμε πιο ευέλικτο το ωράριο εργασίας μας και να είμαστε εντάξει και με την δουλειά και με το σπίτι μας. Καλό λοιπόν είναι να συζητήσουμε με το αφεντικό μας διάφορους τρόπος διευθέτησης όπως: Να δουλεύουμε σπίτι μια μέρα την εβδομάδα. Να αλλάξουμε ωράριο. Να μειώσουμε την 8ωρη απασχόληση σε part time. Να δουλεύουμε 4 μέρες από 10ωρα την ημέρα. Αν δεν συμφωνήσουμε σε τίποτα από τα παραπάνω, τότε κανονίζουμε πιο συχνές διακοπές. Προσπαθούμε δηλαδή να εντάξουμε ολιγοήμερη άδεια σε κάθε μήνα προκειμένου να αναπληρώνμουμε χρόνο για εμάς και το σπίτι μας.
Κάποια έξυπνα τρικ για να γλυτώσουμε χρόνο μέσα στη μέρα. Μαγειρεύουμε πιάτα που χρειάζονται ώρα για να γίνουν, όπως αυτά που ψήνονται στο φούρνο ή που χρειάζεται να σιγοβράσουν για να γίνουν. Τακτοποιούμε πληρωμές λογαριασμών με πρακτικό τρόπο: πάγια εντολή στη τράπεζα, e-banking. Φροντίζουμε τις υπόλοιπες εκκρεμότητες πριν πάμε κάπου τα παιδιά ή κατά τη διάρκεια της δραστηριότητας τους. Κάνουμε δουλειές το σαββατοκύριακο για να ελαφρύνουμε τις καθημερινές. Ακόμα και το να διαλέγουμε τι θα φορέσουμε μέσα στην εβδομάδα ή να πλύνουμε όλα τα βρώμικα της οικογένειας, μας γλυτώνει από έξτρα ώρες τις καθημερινές. Προτιμάμε ένα κούρεμα που δεν χρειάζεται ιδιαίτερη περιποίηση. Κάνουμε κάποια τηλέφωνά μας την ώρα που βρισκόμαστε στον ηλεκτρικό ή στο λεωφορείο. Ετοιμαζόμαστε από το προηγούμενο βράδυ: τα σνακ των παιδιών, τα ρούχα που θα φορέσουμε, τα πράγματα που χρειαζόμαστε πριν φύγουμε από το σπίτι.
Η αλλαγή βοηθάει. Είναι δύσκολο να το παραδεχτούμε όμως ενδέχεται η δουλειά που είχαμε πριν κάνουμε οικογένεια να μας φέρνει πλέον στα όρια της υπερκόπωσης και του burn out. Οφείλουμε κυρίως στον εαυτό μας να σκεφτούμε ρεαλιστικά την κατάσταση και να το παραδεχτούμε αν η δουλειά ρουφάει περισσότερο χρόνο και ενέργεια απ' ότι θα έπρεπε. Στην περίπτωση αυτή μπορεί να αξίζει τον κόπο να αλλάξουμε εργασία. Ίσως μας πάρει πολύ χρόνο να βρούμε κάτι καλύτερο αλλά το αποτέλεσμα θα μας ανταμείψει. Γίνεται πιο εύκολο με τον καιρό. Η αλήθεια είναι πως όσο περνάει ο καιρός και τα παιδιά μεγαλώνουν, ο πανικός μειώνεται. Για παράδειγμα, τον πρώτο καιρό, θηλάζουμε ή ετοιμάζουμε ειδικό φαγητό για ένα μωρό που όμως σε λίγα χρόνια θα τρώει ό,τι και οι υπόλοιποι. Δεν χρειάζεται να είμαστε τέλειες. Δεν χρειάζεται να πηγαίνουμε τα παιδιά μας σε όποια εξωσχολική δραστηριότητα ζητήσουν, μπορούμε να παραγγείλουμε πίτσα μία στο τόσο για φαγητό, δεν πειράζει αν μια φορά κάποιος άλλος τα βάλει για ύπνο το βράδυ. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν αγαπάμε τα παιδιά μας. Σημαίνει πως είμαστε άνθρωποι.
