Καλοκαίρι.... Η ομορφότερη εποχή του κόσμου. Γεμάτη από εκείνα τα υλικά που δημιουργούν τις αναμνήσεις. «Πόσα μπάνια;» και «πόσα παγωτά;» Κάθε γενιά έχει τα δικά της μοναδικά ενθύμια από τα πιο μαγικά καλοκαίρια της. Κι αυτά θα είναι ανεπανάληπτα -ούτε καν τα παιδιά μας δεν θα τα βιώσουν ακριβώς όπως εμείς. Γιατί οι εποχές αλλάζουν και συμπαρασύρουν μαζί τους τις πιο γλυκές εμπειρίες, όπως:

Τα θερινά σινεμά

Όχι ότι δεν υπάρχουν ακόμα, αλλά σίγουρα δεν είναι τόσο πολλά όυτε και τέτοια η λαχτάρα να φέρει την ταινία που θέλουμε να δούμε κάπου στη γειτονιά μας. Τα σημερινά παιδιά ξέρουν ότι μπορούν να δουν ανά πάσα στιγμή ό,τι θέλουν στο DVD, τα δορυφορικά κανάλια ή το Netxflix και, ακόμα κι όταν παραδίδονται στη μαγεία της μεγάλης οθόνης, πιθανότατα θα προτιμήσουν μια κλειστή αίθουσα με δυνατότητα προβολής 3D και dolby surround.

Οι φωτογραφίες από τις διακοπές -τις οποίες περίμενες μια εβδομάδα για να δεις τυπωμένες

Ή που περίμενες μια εβδομάδα για να διαπιστώσεις ότι είναι όλες κουνημένες και θολές ή -ακόμα χειρότερα- ότι δεν έχει βγει τίποτα γιατί έβαλες στραβά το φιλμ.

Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια (που δεν χωρούσαν στην τσέπη)

Όταν ήμασταν μικροί, το καλοκαίρι ήταν η μοναδική περίοδος που οι γονείς μας μας επέτρεπαν να πάμε στα μαγαζιά με ηλεκτρονικά παιχνίδια -εφόσον φυσικά υπήρχαν εκεί όπου παραθερίζαμε. Και με ελάχιστα κέρματα μπορούσαμε να περάσουμε εκεί όλο το απόγευμα! Τα παιδιά μας είναι σίγουρο ότι θα βαριούνταν αυτά τα παιχνίδια με τα απλοϊκά γραφικά το πολύ μέσα σε δέκα λεπτά!

Οι κασέτες που ηχογραφούσαμε για το ταξίδι

Όλα τα αγαπημένα τραγούδια μας γραμμένα σε μία κασέτα, πολλές φορές με τη φωνή του ραδιοφωνικού παραγωγού που επέμενε να μιλάει πάνω στη μουσική και να μην μας αφήνει να γράψουμε ολόκληρο το κομμάτι! Αν ήμασταν τυχεροί ο μπαμπάς θα επέτρεπε να τη βάλουμε στο κασετόφωνο του αυτοκινήτου. Διαφορετικά, θα την ακούγαμε από το κίτρινο SONY Walkman μας.

Οι αριθμοί τηλεφώνων των φίλων μας

Στις διακοπές, στην παραλία, στο πάρκο, κάναμε κάθε μέρα καινούριους φίλους. Και πριν αποχωριστούμε για το βράδυ ή για τον ερχόμενο χειμώνα ανταλλάσσαμε τηλεφωνικούς αριθμούς σε χαρτάκια. Εάν χάναμε το χαρτάκι, δεν υπήρχε καμία δυνατότητα επικοινωνίας, ούτε mail, ούτε viber, ούτε social media...

Η αλληλογραφία

Εάν θέλαμε να μείνουμε σε επαφή με τους γονείς μας όταν πηγαίναμε κατασκήνωση ή με τους φίλους μας που είχαν πάει στο σπίτι της γιαγιάς τους χρειαζόμασταν χαρτί και μολύβι και χρόνο και τη διάθεση να βάλουμε σε μια σειρά όλα αυτά που θέλαμε να τους πούμε. Και, φυσικά, υπομονή μέχρι να λάβουμε την απάντησή τους τουλάχιστον δέκα μέρες μετά!

Να χάνουμε το δρόμο οδηγώντας προς τον προορισμό μας

Και να σταματάμε για να κοιτάξει ο μπαμπάς το χάρτη, εμείς να τον κρατάμε από τις άκρες για να μην τον πάρει ο αέρας κι η μαμά να επιμένει να ρωτήσουμε για οδηγίες κάποιον περαστικό. Κατά έναν περίεργο τρόπο, αυτές οι μικρές αποκλίσεις από το «σωστό» δρόμο κατέληγαν να είναι από τις συναρπαστικές στιγμές όλων των διακοπών μας!