Νιώθετε ότι είστε οι μόνοι που αντιμετωπίζετε καθημερινά προκλήσεις ως γονείς; Η αλήθεια είναι ότι όλοι όσοι μεγαλώνουμε παιδιά έχουμε βρεθεί -ή θα βρεθούμε- στην ίδια ή παρόμοια θέση. Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να αντιδράσουμε; Πιθανότατα, αυτός στον οποίο θα μας οδηγήσει το ένστικτό μας, αρκεί να έχουμε συνειδητοποιήσει τα εξής:

Το «κλειδί» είναι η σχέση σας

Τα παιδιά είναι «προγραμματισμένα» από τη φύση τους να προσκολλώνται στους ανθρώπους που τα φροντίζουν. Έχουν την ανάγκη να νιώθουν ότι τα προσέχουν, τα ακούνε, τα καταλαβαίνουν, τα υποστηρίζουν. Όσο πιο ισχυρή είναι αυτή η σχέση, τόσο πιο πιθανό είναι τα παιδιά να είναι υπάκουα και να μην προσπαθούν να σας φτάσουν στα όριά σας. Για να τονώσετε τη μεταξύ σας σχέση, αναζητήστε κάθε αφορμή για να κάνετε πράγματα μαζί -να παίξετε, να διαβάσετε, να τρέξετε, να μιλήσετε, να παρατηρήσετε ή ακόμα και να καθίσετε κοντά χωρίς να μιλάτε ή να κάνετε τίποτα.

Τα παιδιά είναι ανώριμα

Είναι απόλυτα φυσιολογικά για εκείνα να ξεχνάνε, να φέρονται αυθόρμητα, να είναι ακατάστατα και να κάνουν ανοησίες. Για να μπορέσει ένας άνθρωπος να μάθει να ξεχωρίζει το σωστό από το λάθος και να κάνει τις κατάλληλες επιλογές χρειάζεται πολύ χρόνο και πολλή εξάσκηση. Δεν υπάρχει κάτι που μπορεί να κάνει ένας γονιός για να επισπεύσει την ωρίμανση του παιδιού του. Το μόνο που περνάει από το χέρι του είναι να προσπαθήσει να το καθοδηγήσει όσο καλύτερα μπορεί, καθώς εκείνο θα εκπαιδεύεται στο να διαχειρίζεται τις καταστάσεις, και να  του δώσει το χώρο και το χρόνο που χρειάζεται για να κάνει λάθη, να τα διορθώσει και να προσπαθήσει ξανά από την αρχή.

Μην φοβάστε τα ξεσπάσματα του παιδιού

Οι γονείς στέκονται συχνά αμήχανοι ή ακόμα και πανικοβλημένοι μπροστά στην έντονη έκφραση των συναισθημάτων του παιδιού. Γι' αυτό, συνήθως βάζουν τις φωνές, απειλούν με τιμωρίες που δεν έχουν κανένα νόημα ή τα παρατάνε εντελώς. Όμως τα ξεσπάσματα των παιδιών είναι κάτι πολύ συχνό και αναμενόμενο. Απλά προσπαθήστε να παραμείνετε ψύχραιμοι, σταθεροί στις θέσεις σας και υποστηρικτικοί απέναντι στο παιδί -έτσι είναι ο γονιός που έχει ανάγκη εκείνη τη στιγμή. Εάν διαπιστώσετε ότι αρχίζετε να νιώθετε πως φτάνετε στο σημείο που θέλετε κι εσείς να ουρλιάξετε μαζί του, σταματήστε, πάρτε μια βαθιά ανάσα και αποχωρήστε από τη σκηνή μέχρι να καταφέρετε να ελέγξετε τα συναισθήματά σας.

Εμπιστευτείτε το ένστικτό σας

Στα social media, στις παρέες σας, στην οικογένειά σας, ακόμα και στο μετρό ή στη στάση του λεωφορείου θα βρεθούν άνθρωποι που θα σας πουν τι «πρέπει» να κάνετε σχετικά με το παιδί σας. Θυμηθείτε: ο μόνος «ειδικός» για το δικό σας παιδί είστε εσείς. Αναγνωρίστε τη μοναδικότητά του, τις κλίσεις και τις αδυναμίες του και βοηθήστε το να γίνει το καλύτερο που μπορεί.

Οι δικές σας ανάγκες είναι σημαντικές

Τις περισσότερες φορές, ο λόγος που εκνευρίζεστε, υποχωρείτε ή φέρεστε υπερβολικά απέναντι στα παιδιά σας έχει ελάχιστη σχέση με εκείνα και μεγαλύτερη με άλλα θέματα που σας απασχολούν. Μια από τις πιο σημαντικές υποχρεώσεις ενός γονιού είναι να αναγνωρίσει εκείνα τα ζητήματα που τον ενοχλούν περισσότερο. Προσπαθήστε να τα «δουλέψετε» μόνοι σας ή με τη βοήθεια ενός φίλου ή ειδικού και να είστε σίγουροι ότι θα γίνετε καλύτεροι άνθρωποι και καλύτεροι γονείς.