Πριν από χρόνια είχα διαβάσει σε ένα άρθρο μιας αμερικανίδας blogger και μαμάς για τα πιο σημαντικά πράγματα που πρέπει να κάνει μια μητέρα για τα παιδιά της. Ιδιαίτερη εντύπωση μου είχε προκαλέσει η φράση: «Γίνε η πρώτη και πιο φανατική cheerleader του... Ζητωκραύγασε κάθε προσπάθεια, κάθε επιτυχία, καθετί που σε κάνει να νιώθεις περήφανη... Το έχει τόσο ανάγκη». Το έχετε ανάγκη και οι δύο, θα συμπλήρωνα! Να είσαι πάντα εκεί πίσω από τις μικρές και μεγάλες επιτυχίες του: όταν το νηπιάκι σου βγαίνει στη σκηνή για να πει το ποίημα στη γιορτή του σχολείου, όταν η μικρή μπαλαρίνα σου υποκλίνεται στο τέλος της παράστασης, όταν το μωρό σου (πάντα θα είναι το μωρό σου) δίνει το πρώτο ρεσιτάλ πιάνου.
Πόσο εύκολο όμως είναι για μια μητέρα -ιδιαίτερα στις μέρες μας- να μπορεί να βρίσκεται εκεί, κάθε φορά εκεί που το παιδί της δίνει τις δικές του σημαντικές μάχες; Όλες οι μητέρες γνωρίζουμε πως δεν είναι πάντοτε εύκολο... Ευτυχώς, το γνωρίζει και η Amita! Ο αγαπημένος μας χυμός αναγνωρίζει ότι οι σύγχρονες μητέρες, προσπαθώντας να ανταποκριθούν στους διαφορετικούς τους ρόλους, δεν έχουν πάντα τη δυνατότητα να βρίσκονται δίπλα στα παιδιά τους στις πιο σημαντικές στιγμές της ζωής τους. Γι’ αυτό και δημιούργησε την πλατφόρμα www.apoagapi.gr. Για να τις βοηθήσει να ξεπεράσουν κάθε εμπόδιο και να μπορέσουν να είναι εκεί για τα παιδιά τους, γεμίζοντάς τα με όλη αυτήν την απύθμενη αγάπη που μόνο μια μαμά μπορεί να προσφέρει έτσι απλόχερα.
Η ιστορία της Ειρήνης
Η Ειρήνη είναι η μαμά (και φανατική cheerleader) του 12χρονου Μάνου. Ο Μάνος, πριν ακόμα γεννηθεί, κλωτσούσε πολύ. «Ποδοσφαιριστής θα γίνει», έλεγαν όλοι στην Ειρήνη και εκείνη ένιωθε να «ψηλώνει» από την υπερηφάνεια της κάθε φορά που το άκουγε. Και τελικά αποδείχτηκε άξιος του τίτλου του! Με πατέρα που έπαιζε ποδόσφαιρο παλιότερα και παππού στη διοίκηση ποδοσφαιρικής ομάδας, δεν μπορούσε παρά να ακολουθήσει τη φυσική κλίση της οικογένειας.
Έτσι, το φετινό καλοκαίρι βρήκε τον Μάνο να ετοιμάζεται να ταξιδέψει στην Σουηδία για να πάρει μέρος με την ομάδα του, τον Αθλητικό Όμιλο Αγίας Παρασκευής, στο Gothia Cup, το μεγαλύτερο, διεθνές τουρνουά ποδοσφαίρου για νέους. Η Ειρήνη αγχώθηκε. Ήταν το πρώτο ταξίδι του Μάνου και θα έλειπε για καιρό. Ήταν μόλις 12 χρονών, έφευγε για πρώτη φορά τόσο μακριά από το σπίτι και εκείνη δεν θα μπορούσε να τον ακολουθήσει! Όταν συμπλήρωνε την αίτηση στην ειδική πλατφόρμα της Αmita, ένιωθε πως δεν υπήρχαν πολλές πιθανότητες να γίνει η δική της ευχή πραγματικότητα. Η τύχη όμως της επιφύλασσε μία μεγάλη έκπληξη. Με τη βοήθεια της Αmita, η Ειρήνη κατάφερε αυτό που ευχόταν τόσο δυνατά: να ταξιδέψει στο Γκέτεμποργκ της Σουηδίας και να είναι δίπλα στο γιο της σε κάθε του αγώνα!
«Ήταν μια πολύ σημαντική στιγμή για τον Μάνο. Ήθελα να βρίσκομαι δίπλα του. Ξέραμε, όμως, ότι ήταν αδύνατο. Και οι δύο. Οπότε δεν με περίμενε με τίποτα».
Η Amita οργάνωσε την έκπληξη δίνοντας προσοχή σε κάθε λεπτομέρεια! Την ημέρα της αναχώρησης, η Ειρήνη πήγε τον Μάνο στο αεροδρόμιο της Αθήνας και τον αποχαιρέτησε λέγοντάς του ότι αν και εκείνη δεν θα είναι εκεί, η σκέψη της θα είναι κάθε στιγμή μαζί του για να μην νιώσει καθόλου μόνος. 4 ώρες μετά την πτήση του όμως έμπαινε και η Ειρήνη σε άλλο αε ροπλάνο με τον ίδιο προορισμό! Ο μόνος που γνώριζε ότι η Ειρήνη θα τους ακολουθούσε στο Γκέτενμπογκ, ήταν ο προπονητής του Μάνου, που βοήθησε και στην ενορχήστρωση της έκπληξης. Συνένοχος φυσικά και ο μπαμπάς, που από την Αθήνα καθησύχαζε τον Μάνο όταν έπαιρνε τηλέφωνο στο «μπλοκαρισμένο κινητό» της Ειρήνης, λέγοντας του ότι η μαμά είναι στη δουλειά και έχει χαλάσει το κινητό της, για αυτό και δεν είχε μιλήσει μαζί του για 2 μέρες.
Η Ειρήνη είχε μεγάλη αγωνία τις 2 μέρες της αναμονής στην Σουηδία. Φοβόταν μήπως ο Μάνος ντραπεί όταν θα την δει ξαφνικά εκεί, μπροστά σε όλη την ομάδα και τους φίλους του. «Eίναι 12 χρονών. Περνάει... φάση που δεν θέλει πολλά πολλά με τη μαμά του. Δεν είχα ιδέα αν θα χαρεί. Να εμφανιστώ έτσι ξαφνικά; Μπροστά σε όλα τα παιδιά της ομάδας; Σκεφτόμουν ότι δεν θα ήθελε καν να με αγκαλιάσει!».
Ο μικρός Μάνος όμως, όταν λίγα λεπτά πριν το μεγάλο αγώνα, την είδε έκπληκτος ξαφνικά μπροστά του, έτρεξε αυθόρμητα στην αγκαλιά της και πήρε δύναμη για όλους τους επόμενους αγώνες που ακολούθησαν. Και η Ειρήνη ήταν εκεί. Τον θαύμασε στον πρώτο του αγώνα γεμάτη χαρά και υπερηφάνεια. Όπως και σε όλους τους επόμενους, καλούς ή κακούς. Με γκολ ή χωρίς. Με ενθουσιασμό ή απογοήτευση.
Ο Μάνος έδωσε τον καλύτερό του εαυτό. Κάθε φορά που έβλεπε τη μαμά του στις κερκίδες να πανηγυρίζει για κάθε του σουτ, έπαιρνε δύναμη και κουράγιο να προσπαθήσει ακόμα περισσότερο!
«Χάρηκα τόσο πολύ που το έζησα όλο αυτό γιατί ο Μάνος έχει μεγαλώσει και θα αρχίσει να φεύγει πια μακριά μου».
Όλες οι σύγχρονες μαμάδες έχουμε ζήσει εκείνες τις στενάχωρες στιγμές που ευχηθήκαμε να ήταν δυνατόν να βρισκόμασταν στο πλευρό τους. Η Amita έχει ήδη κάνει την ευχή αυτή πραγματικότητα για πολλές μητέρες, όπως η Ειρήνη και όλες οι ιστορίες τους φιλοξενούνται στην πλατφόρμα www.apoagapi.gr. Για όλες τις μητέρες που αγωνίζονται κάθε μέρα να κάνουν τα πάντα με χαμόγελο και να μην στερήσουν τίποτα από τα παιδιά τους, η Amita είναι εκεί, πάντα …#apoagapi!
