Ως γονείς νομίζουμε ότι είναι δουλειά μας να τα ξέρουμε όλα. Εξάλλου, τα παιδιά μας κάνουν ένα σωρό ερωτήσεις και περιμένουν από εμάς να γνωρίζουμε τις απαντήσεις. Κι όμως, ακόμα κι αν νομίζουμε ότι όλη την ημέρα είμαστε εμείς που εξηγούμε στα παιδιά τι πρέπει να κάνουν, στην πραγματικότητα τα μαθήματα ζωής που παίρνουμε εμείς από εκείνα είναι εξίσου -ή και περισσότερο- σημαντικά. Να μερικά από όσα μας διδάσκουν:
Είναι σημαντικό να συμπονούμε και να κατανοούμε τους άλλους
Μπορεί να είναι ακόμα πολύ μικρά, κι όμως η ικανότητα των παιδιών να μπαίνουν στη θέση του άλλου και να συμπάσχουν μαζί του είναι αξιοθαύμαστη. Συνεχώς νιώθουν την ανάγκη να μιλήουν με τα πιο γλυκά λόγια, να κάνουν μια αγκαλιά και να φερθούν με τρυφερότητα σε όλους, από το γατάκι που συνάντησαν στο δρόμο μέχρι το λούτρινο αρκουδάκι τους. Ναι, είναι λίγο υπερβολικά, όμως η ουσία του μηνύματος που περνάνε είναι σημαντική: έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλον.
Καμία ατέλεια δεν έχει σημασία
Ακομα και τις μέρες που αισθάνεστε ότι έχετε τα χάλια σας, που είστε άυπνες, με μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια, αχτένιστες και ντυμένες με τις πιο φθαρμένες φόρμες μας, στα μάτια των παιδιών σας δεν παύετε ούτε στιγμή να είστε η υπέροχη, πανέμορφη, τέλεια μαμά τους. Κι από την άλλη, ό,τι κι αν κάνουν, για εμάς είναι τα καταπληκτικά παιδιά μας.
Δεν υπάρχει κάτι που το λένε «τα παρατάω»
Τίποτα δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο σε ένα νήπιο που έχει βάλει στο νου του κάτι -είτε αυτό είναι να πάρει ένα συγκεκριμένο παιχνίδι είτε να φάει ένα μπισκότο, ακόμα κι αν ανήκει σε άλλον ή βρίσκεται κάπου όπου δεν μπορεί να φτάσει. Αν το θέλει, θα το πάρει, κι αυτό είναι ένα μάθημα για όλους!
Τα μικρά πράγματα είναι που μετράνε στη ζωή
Ένα κοχύλι που βρέθηκε στην άμμο, μια πέτρα με σχήμα που θυμίζει ελέφαντα, ένα λουλουδάκι στην άκρη του δρόμου, όλα αυτά που εμείς προσπερνάμε χωρίς να τους δώσουμε σημασία είναι τα πιο πολύτιμα πράγματα στον κόσμο για ένα πιτσιρίκι. Μήπως να αρχίσουμε κι εμείς να βρίσκουμε ξανά τη χαρά παροκολουθώντας αυτά τα μικρά θαύματα της ζωής;
Μπορείς να κλάψεις/θυμώσεις/γελάσεις αν θες
Όταν ένα 3χρονο είναι εκνευρισμένο δεν έχει πρόβλημα να το μάθει όλος ο κόσμος. Και μπορεί ακόμα να μην ξέρει πώς να διαχειριστεί με τον καλύτερο τρόπο τα συνιασθήματά του, ξέρει όμως ήδη ότι δεν πρέπει να ντρέπεται για κανένα από αυτά κι αυτό είναι ένα σπουδαίο βήμα. Με ένα παιδί ίσως δεν καταλαβαίνουμε πάντα τι λέει αλλά δεν έχουμε ποτέ αμφιβολία για το πώς νιώθει.
«Ας τα ξεχάσουμε όλα κι ας συνεχίσουμε»
Τη μια στιγμή πέφτει στο πάτωμα και κλαίει επειδή δεν το αφήνουμε να δει άλλο τηλεόραση. Και την επόμενη είναι τόσο ενθουσιασμένο που βρήκε εκείνο το κουκλάκι που είχε χάσει κάτω από τον καναπέ! Μια από τις μεγαλύτερες δεξιότητες στη ζωή είναι η ικανότητά μας να ξεπερνάμε κάτι που μας ενοχλεί και να συνεχίζουμε την προσπάθεια να βιώσουμε ευχάριστες εμπειρίες. Τα παιδιά την έχουν και με το παράδειγμά τους μας δείχνουν τον τρόπο να την αποκτήσουμε (ξανά) κι εμείς.
Όλα περνάνε με ένα φιλί και μια αγκαλιά
Ελάχιστες από τις δυσκολίες και τα προβλήματα που συναντά στο δρόμο του ένα πιτσιρίκι δεν μπορεί να περάσει με ένα φιλί και μια αγκαλιά από τη μαμά ή τον μπαμπά του. Αλλά και για τους ενήλικες, όλα όσα μπορούν να αντιμετωπιστούν με τον ίδιο τρόπο είναι πολύ περισσότερα από όσα νομίζουμε. Ας θυμόμαστε να κάνουμε αυτή την αγκαλιά όσο πιο συχνά μπορούμε.
