Το μωράκι σας έχει αρχίσει να μετατρέπεται σε ένα χαριτωμένο νήπιο. Σταματήσατε επιτέλους να αποστειρώνετε τα μπουκάλια, δεν νιώθετε την ανάγκη να έχετε την ενδοεπικοινωνία συνέχεια δίπλα σας όταν κοιμάται και περιστασιακά μπορείτε να καθίσετε για μισή ωρίτσα στον καναπέ να χαζέψετε το περιοδικό σας –με την προϋπόθεση ότι στην τηλεόραση παίζει το Nickelodeon- χωρίς να φοβάστε ότι την ηρεμία σας θα ταράξει το κλάμα ενός μωρού που θέλει να φάει.

Μοιάζει αιώνας και την ίδια στιγμή σαν να ήταν μόλις χθες που βγαίνατε από το μαιευτήριο με το μωρό στο πορτ μπεμπε –κι ας έχουν περάσει μόλις ένα ή δύο χρόνια. Και το ερώτημα γεννάται: είμαστε έτοιμοι να αρχίσουμε ξανά τα ίδια; Από τη μία δεν θέλετε να μεγαλώσετε ένα κακομαθημένο μοναχοπαίδι που θα αναγκάζεται να παίζει μόνο του μετά το σχολείο –ή, ακόμα χειρότερα, να πρέπει να παίζει μαζί σας για να μην είναι μόνο του! Το παιδί σας χρειάζεται ένα αδερφάκι για να μάθει πώς να συμβιώνει με άλλους ανθρώπους, να μοιράζεται, να μην έχει ανάγκη «φανταστικούς» φίλους για να κάνει παρέα. Όμως, δεν είστε ακόμα σίγουροι… Θα είναι η καθημερινότητα στο σπίτι σας πιο ευτυχισμένη ή θα γίνετε σαν κάτι κουρασμένους, ταλαίπωρους, δυσαρεστημένους από τη ζωή τους γονείς που ξέρετε; Η αλήθεια είναι πως υπάρχουν πράγματι λόγοι να φοβάται κανείς να γυρίσει ξανά σε μια φάση της ζωής του που πια έχει περάσει και, όχι, δεν υπάρχει κανένας για να νιώθει τύψεις γι’ αυτό! Η επιστήμη έχει καταλήξει στο συμπέρασμα:

Ένα παιδί = ευτυχισμένοι γονείς

Σύμφωνα με έρευνα που έγινε από το Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια στις ΗΠΑ, εάν προτεραιότητα του γονιού είναι η δική του ευτυχία, τότε ένα παιδί είναι ό,τι ακριβώς χρειάζεται. Καθώς φαίνεται, όσοι μεγαλώνουν μοναχοπαίδια δηλώνουν περισσότερο χαρούμενοι και ικανοποιημένοι από τη ζωή τους. Οι γονείς με περισσότερα παιδιά είναι πιο στριμωγμένοι οικονομικά, πιο κουρασμένοι και, τελικά, λιγότερο ευτυχισμένοι.

Ακούγεται σαν κάτι που δύσκολα θα παραδεχόταν κανείς, όμως ας είμαστε ειλικρινείς: οι περισσότεροι γονείς νιώθουν συχνά ότι δεν αντέχουν τις υποχρεώσεις που δημιουργεί ο ρόλος τους. Έρευνα του Πανεπιστημίου Harvard έχει δείξει ότι ο λιγότερο απολαυστικός ρόλος μιας μαμάς είναι… αυτός της μαμάς! Με άλλα λόγια, οι μητέρες δηλώνουν ότι είναι πιο χαρούμενες όταν κάνουν οτιδήποτε άλλο από το να προσέχουν και να φροντίζουν τα παιδιά τους. Στη λίστα με τις πιο ικανοποιητικές δραστηριότητες, τις πρώτες θέσεις καταλαμβάνουν το shopping, το να παρακολουθούν τηλεόραση, να κάνουν γυμναστική και να τρώνε, ενώ όσα κάνουν μαζί με το παιδί έρχονται στην ίδια θέση με… το σφουγγάρισμα.

Όλα αυτά καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι το να έχει κανείς περισσότερα από ένα παιδιά είναι πολύ πιθανό να αποτελεί ένα πλήγμα στην ικανοποίηση που αντλεί από τη ζωή, καθώς σημαίνει ότι θα πρέπει να αφιερώνει περισσότερο χρόνο σ’ αυτά –και να σφουγγαρίζει και περισσότερο!

Γιατί όμως οι άνθρωποι κάνουν κι άλλα παιδιά;

Σύμφωνα με τις περισσότερες μελέτες, δεν υπάρχουν και πολλά επιχειρήματα για να κάνει κανείς δεύτερο, τρίτο ή τέταρτο παιδί –εκτός ίσως από το πόσα θα μπορούσαν να προσφέρουν στους γονείς τους όταν εκείνοι θα είναι πια πολύ ηλικιωμένοι και ανήμποροι.

Σύμφωνα με τον Μπράιαν Κάπλαν και το βιβλίο του Selfish Reasons To Have More Kids, καλό είναι να κάνεις πολλά παιδιά για να έχεις πιο συχνά επισκέψεις και τηλεφωνήματα όταν θα γεράσεις. «Όταν είσαι 30 χρονών, δύο παιδιά μπορεί να σου φαίνονται αρκετά», λέει. «Όμως στα 60 σου, είναι βέβαιο ότι θα σκεφτείς γιατί δεν έκανα 10, να μου φέρνουν τώρα τα εγγονάκια μου να μου κρατούν συντροφιά». Η αλήθεια είναι ότι τότε πιθανότατα θα έχεις ξεχάσει πώς ήταν να έχεις 5 παιδιά σε ηλικία κάτω των 5 ετών, όταν εμφανίζονται όλα στο εξοχικό όπου θα αποσυρθείς μετά τη σύνταξη.  

Τα υπέρ και τα κατά

Ας δούμε όμως αναλυτικά τα υπέρ και τα κατά του να έχεις ένα ή περισσότερα παιδιά.

Τα πλεονεκτήματα του ενός μόνο παιδιού:

- Δεν έχεις να αντιμετωπίσεις τους καυγάδες ανάμεσα στα αδέρφια.

- Το παιδί σου έχει σύμφωνα με τις στατιστικές λιγότερες πιθανότητες να γίνει τρομοκράτης, δολοφόνος κατά συρροή, μέλος εξτρεμιστικής οργάνωσης.

- Ξοδεύεις λιγότερα χρήματα.

- Δεν χρειάζεσαι μεγαλύτερο σπίτι.

- Μπορείς να χρεώνεις τα ελαττώματά του στο ότι είναι μοναχοπαίδι –κι όχι στο ότι δεν ήσουν πολύ καλός γονιός.

Υπάρχουν όμως και κάποια μειονεκτήματα:

- Δεν έχεις και πολύ κόσμο να σε κοιτάξει στα γεράματά σου

- Αν αυτό το παιδί δεν εξελιχθεί καλά, δεν έχεις να ελπίζεις ότι το άλλο θα εκπληρώσει τα όνειρά σου

- Ίσως χρειαστεί να ξοδέψεις χρήματα σε ψυχολόγους

- Δεν έχει κανέναν να παίξει και πρέπει να καλείς παιδιά στο σπίτι συνέχεια.

- Δεν έχει και πολύ πλάκα να παίζεις ποδόσφαιρο με ένα μόνο παιδί

- Θα βρεθούν κάποιοι που θα σε λυπηθούν γιατί θα πιστεύουν ότι έχετε προβλήματα και δεν μπορέσατε να κάνετε άλλο παιδί.

Μήπως, τελικά, να κάνω άλλο ένα;

Ακόμα κι αν πραγματικά πιστεύετε ότι ένα παιδί είναι αρκετό, δεν αποκλείεται τελικά να αποκτήσετε κι άλλο είτε από επιλογή είτε επειδή έτσι προέκυψε. Πότε όμως είναι καλύτερο να συμβεί αυτό. Αμέσως μόλις αρχίσει να θρέφουν τα ράμματα της περιτονεοτομής ή όταν πάει το πρώτο παιδί σχολείο;

Τα υπέρ του να είναι κοντά ηλικιακά:

- Εξοικονομείς χρήματα σε κάλτσες, φανέλες και μπλουζάκια.

- Τα πιο απαιτητικά χρόνια σας ως γονείς τελειώνουν σχετικά γρήγορα.

- Δεν χρειάζεται να βλέπετε παιδικές ταινίες στο σινεμά για πολλά χρόνια.

Αλλά…

Τα κατά του να είναι κοντά στην ηλικία

- Γίνονται θανάσιμοι εχθροί πολύ γρήγορα

- Τα πιο απαιτητικά χρόνια σας ως γονείς είναι πολύ πιο δύσκολα

 -Ο δάσκαλος του πρώτου παιδιού θυμάται ακόμα πόσο ζωηρό ήταν στην τάξη και βγάζει τα απωθημένα του στο δεύτερο.