Τι κοινό έχουν η Μικρή Γοργόνα, ο Αλαντίν, η Ποκαχόντας, η Πεντάμορφη (αυτή του Τέρατος), ο Νέμο, ο Μπάμπι, ο Πίτερ Παν… Όπως και πολλοί άλλοι ήρωες ταινιών του Disney έχουν είτε μεγαλώσει χωρίς τη μητέρα τους, επειδή εκείνη χάθηκε όταν ήταν μικροί, είτε η μητέρα τους δεν αναφέρεται καθόλου στην ιστορία τους.  

Γιατί, άραγε, συμβαίνει αυτό; Σε μια πρόσφατη συνέντευξή του στο περιοδικό Glamour ο Ντον Χαν, παραγωγός της ταινίας Maleficent που έχει εργαστεί και σε άλλες κλασικές ταινίες του Disney, όπως ο Βασιλιάς των Λιονταριών και Ο Εφιάλτης των Χριστουγέννων, δίνει δύο πιθανές εξηγήσεις:

«Ο ένας λόγος είναι πρακτικός», λέει. «Οι ταινίες έχουν διάρκεια 80 με 90 λεπτά και αυτές του Disney πραγματεύονται την πορεία προς την ενηλικίωση. Μιλάνε για εκείνη την ημέρα στη ζωή κάθε ήρωα που ανέλαβε μια σημαντική ευθύνη. Είναι πιο γρήγορο να αντιμετωπίζεις τους χαρακτήρες σαν ενήλικες όταν βγάζεις από τη μέση τους γονείς. Η μαμά του Μπάμπι σκοτώνεται κι έτσι εκείνος πρέπει να μεγαλώσει».

Ο δεύτερος λόγος είναι ακόμα πιο «σκοτεινός». Σύμφωνα με τη βιογραφία του Γουόλτ Ντίσνεϊ που κυκλοφόρησε με τίτλο How to Be Like Walt:Capturing the Disney Magic Every Day in Your Life ο Γουόλτ και ο αδερφός του Ρόι το 1937 αγόρασαν ένα σπίτι στο Λος Άντζελες για τους γονείς τους. Σχεδόν ένα χρόνο μετά, η μητέρα του του τηλεφώνησε για να πει να επισκευάσουν την παροχή του γκαζιού γιατί υπήρχε διαρροή. «Ο Γουόλτ έστειλε μερικούς εργάτες από το στούντιο να φτιάξουν τη ζημιά, όταν όμως οι γονείς του επέστρεψαν στο σπίτι, υπήρξε ξανά διαρροή γκαζιού και η μητέρα του πέθανε», λέει ο Χαν. «Την επόμενη μέρα, όταν η οικονόμος μπήκε στο σπίτι, τους βρήκε αναίσθητους και τους τράβηξε έξω στο γκαζόν. Ο πατέρας του μπήκε στο νοσοκομείο, αλλά η μητέρα του πέθανε. Ο ίδιος δεν μιλούσε ποτέ για το περιστατικό, κανείς δεν μιλάει. Εκείνος θεώρησε τον εαυτό του υπεύθυνο, επειδή όταν έγινε τόσο πετυχημένος θέλησε να τους αγοράσει σπίτι. Είναι το όνειρο κάθε παιδιού: να πάρει ένα σπίτι για τους γονείς του. Δεν ήταν δικό του το λάθος, απλά οι εργάτες δεν ήξεραν πώς να διορθώσουν τη ζημιά».

Η μητέρα του Γουόλτ Ντίσνεϊ πέθανε στις 28 Νοεμβρίου 1938. Σύμφωνα με τον Χαν, ο θάνατός της στοίχειωσε το γιο της. «Η αίσθηση ότι κατά κάποιο τρόπο συνεισέφερε σ’ αυτή την κατάληξη ήταν τραγική. Εάν το ψάξει κανείς θα βρει περισσότερα που θα τον βοηθήσουν να καταλάβει πιο πολύ την ψυχοσύνθεση του συγκεκριμένου ανθρώπου»