Η φροντίδα των δοντιών ξεκινάει από τη στιγμή που θα κάνουν την εμφάνισή τους. Γιατί, τα πρώτα προσωρινά δοντάκια που «σκάνε» σαν μαργαριταράκια στο στόμα του μωρού μπορούν να κι αυτά να χαλάσουν, προκαλώντας πόνο και μελλοντικά προβλήματα. Αν η οδοντόβουρτσα σας φαίνεται πολύ μεγάλη για το στόμα του μωρού, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ένα κομμάτι γάζα το οποίο θα τυλίξετε στο δάχτυλό σας και θα τρίψετε ελαφρά τα δοντάκια με μια πολύ μικρή ποσότητα παιδικής οδοντόκρεμας με χαμηλή περιεκτικότητα σε φθόριο. Φροντίστε να καθαρίζετε τα δόντια του δύο φορές την ημέρα. Όσο το παιδί είναι μικρό, ο καλύτερος τρόπος είναι να στέκεστε ή να κάθεστε πίσω του και να κρατάτε σταθερό το σαγόνι του με το χέρι σας. Βουρτσίστε τα δόντια με μικρές, κυκλικές κινήσεις, όχι μόνο στην επιφάνειά τους αλλά και στα ούλα. Όταν αργότερα θελήσει να το κάνει μόνο του, αφήστε το να κρατήσει την οδοντόβουρτσα και να «παίξει» αλλά στη συνέχεια αναλάβετε εσείς, για να είστε βέβαιη ότι ο καθαρισμός έχει γίνει σωστά. Υπολογίστε ότι ένα παιδί είναι σε θέση να βουρτσίζει αποτελεσματικά τα δόντια του μόνο του όταν μπορεί να τρώει με μαχαίρι και πιρούνι, δηλαδή σε ηλικία έξι-εφτά ετών.

Η επιλογή της οδοντόβουρτσας είναι επίσης πολύ σημαντική υπόθεση. Προτιμήστε μία με μικρή κεφαλή και μαλακό τρίχωμα. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και παιδική ηλεκτρική οδοντόβουρτσα, αρκεί το παιδί να είναι πάνω από τριών ετών. Η οδοντόκρεμα είναι καλό να περιέχει φθόριο, το οποίο δυναμώνει το σμάλτο, όμως για τα πολύ μικρά παιδιά, που είναι πιθανό να την καταπιούν προτιμήστε μία με χαμηλή περιεκτικότητα σε φθόριο. Η ποσότητα που πρέπει να χρησιμοποιείτε είναι περίπου ίση με ένα μικρό στραγάλι.

Η πρώτη επίσκεψη στον οδοντίατρο

Στην ηλικία περίπου των 18 μηνών, το παιδί θα πρέπει να κάνει τον πρώτο του οδοντιατρικό έλεγχο, ο οποίος και θα επαναλαμβάνεται μία φορά το χρόνο, όχι μόνο για να εντοπιστούν έγκαιρα τυχόν προβλήματα, αλλά και για να εξοικειώνεται το παιδί με το γιατρό. Στην περίπτωση που υπάρχει τερηδόνα στα μη μόνιμα δόντια, ο οδοντίατρος θα αποφασίσει αν χρειάζεται να γίνει σφράγισμα ή όχι. Σε πολλές περιπτώσεις, αν για παράδειγμα η φθορά είναι μικρή και το συγκεκριμένο δόντι πρόκειται να πέσει για να αντικατασταθεί από το μόνιμο μέσα στους επόμενους μήνες, είναι πολύ πιθανό ο γιατρός να αποφασίσει να μην το πειράξει. Αντίθετα, εάν ο τερηδονισμός είναι εκτεταμένος και το δόντι έχει αρκετό χρόνο ζωής ακόμα ή επιδεινώνεται και προκαλεί πόνο στο παιδί, τότε το σφράγισμα είναι επιβεβλημένο.