Αλλαγές στη συμπεριφορά: Το απαθές μωρό ή αν το μωρό μας έχει βλέμμα παγωμένο. Κοιμάται συνέχεια ή ακριβώς το αντίθετο ενώ μπορεί επίσης να κλαίει πολύ δυνατά. Όλες αυτές είναι ενδείξεις πώς κάτι δεν πάει καλά και να συμβουλευτούμε τον παιδίατρο μας.

Πόνος. Ένα παιδί που μιλάει μπορεί να πει αν πονάει. Το μωρό όμως όταν πονάει μπορεί να είναι ευερέθιστο, απαρηγόρητο και να μην θέλει να φάει. Συνήθως τα μωρά με μόλυνση στα αυτιά αισθάνονται άβολα όταν είναι ξαπλωμένα και τσιρίζουν αν τα αφήσουμε σε οριζόντια θέση.

Δυσκολία στην αναπνοή. Αν το παιδί μας βαριανασαίνει, λαχανιάζει χωρίς λόγο ή βήχει τόσο που δεν μπορεί να κοιμηθεί, τότε πάμε στον γιατρό.

Αδυναμία. Αν το μωρό μας φαίνεται αδύναμο, δεν χρησιμοποιεί τα χέρια ή τα πόδια του ή μπουσουλάει διαφορετικά απ’ ότι συνήθως, ενημερώνουμε τον γιατρό.  

Χρωματικές αλλαγές.  Μπλε απόχρωση στο πρόσωπο του μωρού, στα νύχια των χεριών ή των ποδιών του ή μια απαλή γκρίζα απόχρωση είναι ενδείξεις αναπνευστικής ή κυκλοφορικής ανεπάρκειας. Κίτρινη απόχρωση στο δέρμα ή στο λευκό των ματιών μπορεί να σημαίνει ίκτερος ή κάποια πάθηση στο συκώτι.

Παρατεταμένος πυρετός. Ο πυρετός του παιδιού μας δείχνει ότι ο οργανισμός του παλεύει μια μόλυνση μια υγιής αντίδραση. Μπορεί να έχει πυρετό για μία μέρα ή δύο και μετά να είναι ξανά υγιές και δραστήριο. Όμως αν δεν ανταποκριθεί ο οργανισμός στα φάρμακα ή αν φαίνεται πως υποφέρει τότε ρωτάμε τον γιατρό.

Διάρροια ή εμετός. Τα μωρά συνηθίζουν να βγάζουν κάτι από το στόμα τους φτύνοντάς το και εμείς να μπερδευτούμε και να νομίσουμε πως κάνουν εμετό.  Για να καταλάβουμε αν είναι πράγματι άρρωστα πρέπει να παρατηρήσουμε την υπόλοιπη συμπεριφορά τους και τότε να κρίνουμε αν πρέπει να ζητήσουμε τη βοήθεια του γιατρού. Επίσης, ενημερώνουμε άμεσα τον γιατρό μας αν διακρίνουμε οποιαδήποτε αλλαγή στα κόπρανα και τα ούρα, κυρίως αν δούμε αίμα.  

Ασυνήθιστα εξανθήματα. Κηλίδες, φουσκάλες, στοματικό έλκος, καντήλες και κάθε είδους σπυράκια στο δέρμα του μωρού μας πρέπει να τα εξετάσει ο γιατρός όπως επίσης και οποιοδήποτε εξάνθημα που δείχνει να εξαπλώνεται. Επίσης, μικρές πληγές που δεν επουλώνονται. Εάν το παιδί χτυπήσει το δάχτυλό του και πονάει ακόμα ή και περισσότερο τις επόμενες μέρες, καλούμε τον γιατρό.

Ρινορραγία που σταματά δύσκολα. Καλούμε αμέσως τον γιατρό εάν δεν σταματήσει σε δέκα λεπτά ακόμα και αν έχουμε προσπαθήσει να την σταματήσουμε με πάγο ή κρατώντας πίσω το κεφάλι.   

Σύμπτωμα που χειροτερεύει ή διαρκεί πολύ. Π.χ. ένα κρύωμα δεν κρατάει πάνω από δύο εβδομάδες. Εάν κατά τη διάρκεια το παιδί παρουσιάσει ψηλό πυρετό ή πολύ βήχα τότε ενημερώνουμε τον γιατρό. 

Συνεχώς αυξανόμενος πόνος στην κοιλιακή χώρα. Με τον απλό πονόκοιλο, το παιδί μπορεί να στριφογυρίζει και να παραπονιέται όμως γίνεται σύντομα καλά, ιδιαιτέρως αν του τρίψουμε την  κοιλιά. Αν όμως πονάει τόσο που δεν θέλει να το ακουμπήσουμε ή να το μετακινήσουμε και προτιμά να μένει ξαπλωμένο και ακούνητο τότε μπορεί να έχει σκωληκοειδίτιδα. 

Τα παραπάνω έχουν ενημερωτικό χαρακτήρα. Σε οποιαδήποτε περίπτωση να ζητάτε την συμβουλή του ειδικού παιδίατρου.