Όσοι υπομονετικοί και γεμάτοι κατανόηση γονείς κι αν είμαστε, το πιο πιθανό είναι ότι κάποια στιγμή δεν έχουμε καταφέρει να ελέγξουμε τον εαυτό μας κι έχουμε βάλει τις φωνές στο παιδί μας. Φυσικά, δεν το κάνουμε για να το στενοχωρήσουμε –προσπαθούμε απλώς να καταλάβει πόσο σημαντικό είναι αυτό που του ζητάμε. Γι’ αυτό και είναι χρήσιμο να ξεκινήσομε ξεκαθαρίζοντας το εξής: όταν εμείς φωνάζουμε τις περισσότερες φορές το παιδί  δεν μπορεί καν να καταλάβει ποιο είναι το πρόβλημα!

Το μόνο που ξέρει εκείνη τη στιγμή είναι πως νιώθει άσχημα, χωρίς όμως να μπορεί πάντα να κατανοήσει τι είναι αυτό που έχει κάνει λάθος και γιατί ο γονιός του είναι τόσο αναστατωμένος. Επιπλέον, η συμπεριφορά αυτή επηρεάζει το πώς νιώθει για τον εαυτό του.

Να τι αισθάνεται ένα παιδί όταν του φωνάζουμε

Αισθάνεται μπερδεμένο

Ένα παιδί νηπιακής ηλικίας έχει μόλις αρχίσει να αντιλαμβάνεται την έννοια του «σωστού» και του «λάθους». Έτσι, ενώ εσείς μπορεί να θεωρείτε ότι εσκεμμένα παραβίασε κάποιο κανόνα που είχατε ορίσει, εκείνο ίσως δεν έχει καταλάβει ότι έκανε κάτι απαγορευμένο. Κι επειδή ακούει τον τόνο της φωνής σας να υψώνεται, νιώθει στρες, το οποίο του κάνει ακόμα πιο δύσκολο να καταλάβει τι έχει συμβεί και τι προσπαθείτε να του πείτε. Έτσι, ακόμα κι αν σπεύσει να κάνει αυτό που ζητάτε μην είστε σίγουροι ότι το κάνει επειδή αντιλήφθηκε ποιο είναι το σωστό… Απλά θέλει να σταματήσετε να φωνάζετε.

Χάνει την αυτοπεποίθησή του

Όταν ο γονιός επισημαίνει συχνά τα λάθη του παιδιού, σύντομα θα αρχίσει και το ίδιο να αμφισβητεί τον εαυτό του και να πιστεύει ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα σωστά. Σύμφωνα με μελέτη της Αμερικανικής Παιδιατρικής Ακαδημίας «η συστηματική ψυχολογική κακοποίηση καταστρέφει την αίσθηση του εαυτού και της ασφάλειας για ένα παιδί». Αυτό έχει συχνά σαν αποτέλεσμα να κάνει ποι χαλαρούς τους δεσμούς που το ενώνουν με τους γονείς του.

Νιώθει ανασφάλεια

Όταν εισπράττει ένα αρνητικό συναίσθημα ένα παιδί το οποίο βρίσκεται σε μια ηλικία που ακόμα δεν μπορεί να διαχειριστεί την κατάσταση, πλήττεται μακροπρόθεσμα. Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση Ανάπτυξης του Παιδιού, όσα παιδιά μεγαλώνουν μέσα σε ένα περιβάλλον όπου οι φωνές θεωρούνται ένας «φυσιολογικός» τρόπος επικοινωνίας, έχουν αυξημένες πιθανότητες να παρουσιάσουν μεγαλώνοντας αγχώδεις διαταραχές, κατάθλιψη και άλλα ψυχολογικά προβλήματα. Τέλος, μιας και οι φωνές είναι μια συμπεριφορά που μαθαίνεται, όσο περισσότερες φωνές ακούει ένα παιδί τόσο πιο πιθανό είναι και το ίδιο να μάθει να καταφεύγει στις φωνές όταν θέλει να περάσει την άποψή του. Γενικά, ένα παιδί στο οποίο φωνάζουμε τακτικά είτε θα αναπτύξει επιθετικότητα είτε αίσθημα ντροπής. Και κανένα από τα δύο δεν είναι αυτό που θέλουμε για τα παιδιά μας.