Όμως όλες βασίζονται στις τρεις παρακάτω. Διαβάστε τις, όλο και κάποια βερσιόν τους θα έχετε ακούσει!

«Το ξέχασα». Η μόνη που μπορεί να ισχύει αλλά τι να το κάνετε;  Ζητάτε κάτι από το παιδί σας όμως εκείνο αφαιρείται και ξεχνάει εντελώς αυτό που του ζητήσατε. Έρχεται η ώρα να ρωτήσετε αν έκανε αυτό που του ζητήσατε και η απάντηση είναι «το ξέχασα». Πώς θα γλυτώσετε από αυτή τη δικαιολογία; Με το να ζητήσατε να το κάνει άμεσα και να μην το αναβάλει για αργότερα. Αν το «θέλημα» παίρνει αναβολή, τότε για να αποφύγετε... τη λησμονιά, βάλτε το να το γράψει κάπου που να το βλέπει.  Δείτε την δικαιολογία αυτή σαν αφορμή για να μάθετε στο παιδί να γράφει σε λίστα τα πράγματα που πρέπει να κάνει για να μην τα ξεχάσει. Αργότερα, θα του φανεί πολύ χρήσιμη! 

Στην ίδια κατηγορία ανήκουν και οι δικαιολογίες του τύπου: «Δεν μου είπες κάτι τέτοιο», ή «Δεν ήξερα πως ...» Σε τέτοιες περιπτώσεις ανακαλείτε το παιδί στη τάξη και του ζητάτε να σας προσέχει όταν του μιλάτε. Εσείς φροντίστε να είστε σαφής σε ό,τι ζητάτε. Αν φυσικά παραγίνει το κακό, και το παιδί «ξεχνάει» συνέχεια, τότε μια τιμωρία θα φρεσκάρει τη μνήμη του.

«Δεν είναι η σειρά μου». Η δικαιολογία που φέρνει μια μητέρα σε απόγνωση. Όταν κάτι που έχετε αναθέσει δεν γίνεται και ζήσετε να μάθετε το λόγο από το παιδί: Τότε είναι που σας κεραυνοβολεί με την απάντηση: «Δεν ήταν η σειρά μου». Καταρχάς, πάρτε μια βαθιά ανάσα για να αποκτήσετε την αυτοκυριαρχία σας. Μετά εξηγείστε στο παιδί ότι όταν του αναθέτετε κάτι πρέπει να το κάνει άσχετα αν είναι ή όχι η σειρά του. Αν θέλει όμως να το συζητήσει μαζί σας πρώτα να είστε διαθέσιμη και πρόθυμη.

«Αυτή/αυτός φταίει» ή αλλιώς «ρίχνω αλλού το φταίξιμο». Παραδείγματα άπειρα, παραθέτουμε ενδεικτικά: «Μα με χτύπησε πρώτη», «Το πήρα γιατί το βρήκα πάνω στο κρεβάτι μου» και πάει λέγοντας. Με λίγα λόγια το παιδί αρνείται να αναλάβει ευθύνη των πράξεων του. Ακολουθείστε λοιπόν μαζί του τη πορεία των γεγονότων για να του αποδείξετε πως ξέρει καλύτερα από το να χρησιμοποιεί αυτού του είδους τη δικαιολογία.