«Δώσε το κουβαδάκι σου και στο κοριτσάκι που θέλει να παίξει»... «Κατέβα τώρα από την κούνια να κάνει το άλλο παιδάκι»... Παρόμοιες φράσεις ακούγονται συχνά πυκνά από όλους τους γονείς που θεωρούν ότι είναι δική τους ευθύνη να μάθουν στα παιδιά τους να μοιράζονται, προκειμένου να αναπτύξουν σχέσεις με συνομηλίκους τους και να κοινωνικοποηθούν. Κι όμως... Τις περισσότερες φορές τα παιδιά είτε δεν είναι έτοιμα είτε δεν έχουν λόγους να μοιραστούν τα παιχνίδια τους κι αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να σεβαστούμε. Έτσι, την επόμενη φορά που θα νιώσετε την ανάγκη να επιμείνετε να δώσουν το φτυαράκι τους και στο άλλο παιδάκι, σκεφτείτε...

Είναι προτιμότερο τα παιδιά να λύσουν μόνα τους το πρόβλημα που έχει προκύψει

Το παιδί σας έχει καταλάβει ένα παιχνίδι στην παιδική χαρά κι ένα άλλο πιτσιρίκι θέλει κι εκείνο να παίξει μ΄ αυτό. Με το να σπεύσετε να μπείτε στη μέση για να εξασφαλίσετε δίκαιη χρήση του παιχνιδιού, τους στερείτε τη δυνατότητα να βρουν μόνα τους μια λύση με την οποία συμφωνούν και οι δύο. Οι ειδικοί επισημαίνουν ότι, όσο δεν διακυβεύεται η σωματική ακεραιότητα των παιδιών (δηλαδή δεν αρχίσουν να πετούν πράγματα το ένα στο άλλο ή να χτυπιούνται), η επέμβαση των μεγάλων στις διαπροσωπικές τους διαφορές είναι όχι μόνο περιττή αλλά και ανεπιθύμητη.

Όταν τα πιέζετε να μοιραστούν προκαλείτε μεγαλύτερο κακό

Στην εποχή μας μεγαλώνουμε παιδιά που θεωρούν ότι μπορούν να έχουν οτιδήποτε θέλουν και μάλιστα ακριβώς τη στιγμή που το θέλουν. Όμως, η ικανοποίηση που θα πάρουν όταν χρειαστεί να περιμένουν ή να διεκδικήσουν αυτό που επιθυμούν είναι πολύ μεγαλύτερη κι επιπλέον τους διδάσκει την υπομονή και την κατανόηση.

Τα μικρά παιδιά δεν είναι έτοιμα -από πλευράς ανάπτυξης- να μοιράζονται

Για να μπορεί ένα παιδί να μοιραστεί τα υπάρχοντά του θα πρέπει να έχει αναπτυχθεί μέσα του η ενσυναίσθηση, η ικανότητα δηλαδή να βάλει τον εαυτό του στη θέση του άλλου και να δει τα πράγματα από την δική του πλευρά. Αυτό είναι κάτι που τα περισσότερα δεν μπορούν να κάνουν πριν την ηλικία των έξι ετών. Όταν είναι πιο μικρά θεωρούν ότι ένα αγαπημένο αντικείμενο (π.χ. ένα παιχνίδι) είναι προέκταση του εαυτού τους, του σώματός τους, κάτι που πραγματικά απλώς δεν μπορούν να αποσπάσουν από πάνω τους για να το μοιραστούν. Σεβαστείτε το.

Θα στείλετε λάθος μήνυμα

Όταν επιμένετε να παραχωρήσει κάτι που είναι σημαντικό για εκείνο σε κάποιον άλλο, διδάσκετε στο παιδί ότι κάποιος πιο «μεγάλος» (στην προκείμενη περίπτωση εσείς) έχει δικαίωμα να επιβάλλει κανόνες σχετικά με το τι του ανήκει και τι όχι και πώς θα το διαχειριστεί. Ή ότι το να αντισταθεί και να αρνηθεί να υπακούσει δεν είναι αποδεκτό. Δεν είναι αυτό που θέλετε να διδάξετε στο παιδί σας, σωστά;

Το κάνετε ευάλωτο στους bullies

Όταν κάποιος αναγκάζεται να δώσει τα υπάρχοντά του καταλήγει να νιώθει αδύναμος. Έτσι, είναι πιθανό να μάθει να μην υψώνει το ανάστημά του μπροστά σε κάποιον που φέρεται σαν να είναι πιο δυνατός. Και ποιος είναι αυτός που φέρεται σαν να είναι πιο δυνατός στο σχολείο; Ο bully!

Τι να κάνετε όταν το παιδί σας κι ένα άλλο διεκδικούν το ίδιο παιχνίδι
Εάν νιώθετε την ανάγκη να παρέμβετε -ίσως επειδή σάς βλέπουν άλλοι γονείς- μια καλή ιδέα είναι απλώς να πλησιάσετε για να κάνετε τον «εκφωνητή» και να περιγράψετε την κατάσταση που επικρατεί ανάμεσα στα παιδιά. Απλά αναφέρετε τα γεγονότα χωρίς να εκφράζετε κάποια άποψη και να χωρίς να προσφέρετε πιθανές λύσεις. Χαμηλώστε στο επίπεδο των παιδιών και πείτε κάτι όπως «βλέπω ότι είχες αυτό το παιχνίδι κι αυτό το αγοράκι που ήθελε κι εκείνο να παίξει μαζί του το τραβάει από το χέρι σου...» Ή «μου φαίνεται ότι δεν έχεις τη διάθεση να μοιραστείς αυτό το παιχνίδι με το κοριτσάκι. Τι μπορούμε να κάνουμε σ΄αυτή την περίπτωση;».