Μήπως έχετε κι εσείς ένα νήπιο στο σπίτι; Τότε σίγουρα θα συμφωνείτε ότι η συμπεριφορά τους δεν ανταποκρίνεται πάντα στην κοινή λογική (και σίγουρα όχι στις δικές μας προσδοκίες). Γι' αυτό και το να μεγαλώνεις ένα πεισματάρικο νήπιο είναι μια από τις πιο δύσκολες «δουλειές» στον κόσμο! Όλα όμως γίνονται κάπως πιο απλό, όταν ξέρεις τους «κανόνες»:

Όταν είμαι υπερβολικά ήσυχο, ασχολούμαι με κάτι που ξέρω ότι δεν πρέπει να κάνω.

Όπως να πασαλείβω τα μούτρα μου με κρέμα για να συγκάματα. Ή να βγάζω όλα τα ρούχα μου από το συρτάρι. Ή να ζωγραφίζω με μαρκαδόρους το σκύλο.

Εάν κάτι είναι επικίνδυνο, τότε θέλω πολύ να το δοκιμάσω.

Κυρίως όταν περιλαμβάνει σκαρφάλωμα!

Εάν ένα ρούχο είναι δέκα νούμερο μεγαλύτερο ή μικρότερο, τότε θέλω να το φορέσω.

Δεν έχει σημασία εάν είναι οι ψιλοτάκουνες γόβες της μαμάς, το καπέλο του μπαμπά ή το φορμάκι για νεογέννητα που ξετρύπωσα αδειάζοντας το συρτάρι (βλ. Νο 1).

Εάν το βρήκα στο πάτωμα, πρέπει να το βάλω στο στόμα μου.

Αν είναι φαγητό ή όχι, έχει πολύ μικρή σημασία.

Εάν είναι στο πιάτο σου, το θέλω.

Ακόμα κι αν είναι ακριβώς το ίδιο φαγητό με αυτό που βρίσκεται στο δικό μου πιάτο, το οποίο δεν έχω την πρόθεση ούτε καν να αγγίξω!

άν η μαμά ή ο μπαμπάς είναι υπερβολικά κουρασμένοι, εγώ δεν είμαι.

Και, όχι, δεν μου λέει τίποτα η φράση «μα, είναι τέσσερις τα ξημερώματα»!


Εάν εντοπίσω κάτι στο οπτικό μου πεδίο, τότε μου ανήκει.

Ισχύει για καθετί που υπάρχει μέσα στο σπίτι, σε οποιοδήποτε κατάστημα, στα σπίτια των φίλων μου και γενικά όπου βρεθώ.

Εάν έχει καλό καιρό, πρέπει να φορέσω γαλότσες.

Και, φυσικά, εάν βρέχει θα επιμείνω να βγω έξω με μια φούστα τουτού και τα πέδιλα που φορούσα πέρσι το καλοκαίρι (δεν με νοιάζει αν είναι μικρά -βλ. Νο 3)

Εάν είναι κάτι που χρησιμοποιείς στο μαγείρεμα, τότε είναι το αγαπημένο μου παιχνίδι.

Ισχύει για κουτάλες, μπολ, τηγάνια, καπάκια από κατσαρόλες...

Εάν για κάποιο λόγο θέλεις να μείνω ξύπνιο, θα αποκοιμηθώ με το που θα με βάλεις στο αυτοκίνητο.

Δοκίμασε να βάλεις δυνατά μουσική ή να μου μιλάς ή να μου γαργαλάς το πόδι... Κοιμάμαι ήδη...

Εάν το καλαμάκι, το πιάτο, το κουτάλι μου δεν είναι στο χρώμα που θέλω, τότε είναι το τέλος του κόσμου.

Για να προλάβεις την επερχόμενη καταστροφή, το καλό που σου θέλω δώστο μου στο σωστό χρώμα μέσα στα επόμενα 20 δευτερόλεπτα!

Εάν δεν κολυμπάει μέσα σε σάλτσα ντομάτας, δεν θέλω καν να το δοκιμάσω.

Αλλά, αν τύχει και βάλεις περισσότερη σάλτσα από όσο θέλω, τότε επίσης δεν πρόκειται να το βάλω στο στόμα μου.

Εάν υπάρχει έστω και μια υποψία από κάτι πράσινο ή πορτοκαλί στο φαγητό μου, ξέχνα ότι μπορεί να το φάω.

Γιατί αυτό σημαίνει ότι υπάρχει μέσα κάτι σε λαχανικό. Κι αυτό, όπως καταλαβαίνεις, είναι ανεπίτρεπτο!!!!

Εάν έφαγα δύο πιάτα από αυτό το φαγητό την προηγούμενη εβδομάδα, σήμερα θα το σιχαίνομαι.

Η λέξη «συνέπεια» δεν υπάρχει στο δικό μου λεξικό!