Είναι συνηθισμένο φαινόμενο για έναν έφηβο να έχει εκρήξεις. Κάποιες φορές, μπορεί να γίνει έξαλλος από τη μια στιγμή στην άλλη. Τι πρέπει να κάνουμε εμείς σ' αυτή την περίπτωση; Καταρχάς, να πάρουμε μια βαθιά ανάσα και να ακολουθήσουμε τις εξής συμβουλές:

Διατηρήστε την ψυχραιμία σας

Ναι, είναι δύσκολο να παραμείνει ένας γονιός ήρεμος όταν το έφηβο παιδί σου φωνάζει, κοπανάει πόρτες ή μιλάει άσχημα. Εάν όμως δοκιμάσει να φωνάξει ο ίδιος πιο δυνατά, το μόνο που θα καταφέρει είναι να αυξήσει κι άλλο την ένταση του θυμού του. Ιδανικά, θα πρέπει να χαμηλώσετε τη φωνή σας και να μιλάτε πιο αργά, με την ελπίδα το παιδί να ακολουθήσει το παράδειγμά σας, καθώς η ηρεμία (όπως και ο εκνευρισμός) μεταδοτική.

Κρατήστε απόσταση

Εάν θεωρείτε ότι στη συγκεκριμένη κατάσταση που βρίσκεται το παιδί δεν είναι δυνατόν να συνεννοηθείτε, έχετε το δικαίωμα να πάρετε μια απόσταση και να ζητήσετε να συζητήσετε το ζήτημα όταν θα έχει ηρεμήσει. Πείτε απλώς, δεν νομίζω ότι οι συνθήκες είναι κατάλληλες για να μιλήσουμε, πάω μια βόλτα και τα λέμε μετά. Το πιο πιθανό είναι ότι και εκείνο έχει ανάγκη από ένα διάλειμμα.

Ακούστε

Ακόμα είστε υπερβολικά απασχολημένοι και δεν έχετε πάντα το χρόνο να ακούσετε για κάτι “συγκλονιστικό” που έγινε με τους φίλους του παιδιού σας στο σχολείο, δεν είναι καλή ιδέα να προσπαθήσετε να το προσπεράσετε, λέγοντας “δεν έγινε και κάτι” ή “μην ασχολείσαι". Ακόμα χειρότερο είναι να προσπαθήσετε να υποδείξετε στο έφηβο παιδί σας πώς πρέπει να νιώθει. Αφήστε ό,τι κάνετε και αφιερώστε όλη την προσοχή σας για να το ακούσετε. Και δεχτείτε τα συναισθήματά του -αυτό δεν σημαίνει ότι συμφωνείτε με αυτό που λέει, αλλά ότι καταλαβαίνετε τη σημασία που έχει για εκείνο. Εάν δεν μπορείτε να το ακούσετε αυτήν τη στιγμή, πείτε του πότε θα είστε διαθέσιμη για να κάνετε αυτή τη συζήτηση.

Δώστε το καλό παράδειγμα

Ως γονιός μπορείτε να πείτε στο έφηβο παιδί σας πώς νομίζετε ότι πρέπει να συμπεριφέρεται και να του δίνει κάθε είδους συμβουλές, αλλά αν την ίδια ώρα σας βλέπει να μην μπορείτε να χειρίζεστε το δικό σας θυμό -και να αντιδράτε με φωνές και μη αποδεκτές συμπεριφορές- να ξέρετε ότι αυτό δεν θα περάσει απαρατήρητο. Πριν λοιπόν επιπλήξετε τον έφηβο για τη συμπεριφορά του, θα πρέπει να μάθετε να διαχειρίζεστε τις δικές εκρήξεις. Αφήστε το παιδί να σας δει να προσπαθείτε να αντιμετωπίσετε με ψυχραιμία καταστάσεις που σας εξοργίζουν, ώστε να έχει ένα παράδειγμα που μπορεί να ακολουθήσει.

Μην τον αντιμετωπίζετε σαν μωρό

Εάν προσπαθείτε να χειριστείτε τον έφηβο όπως κάνατε όταν ήταν μικρό παιδί το πιο πιθανό είναι να επιδεινώσετε την κατάσταση. Γι' αυτό, μην μιλάτε αυταρχικά ή σαν να είστε εσείς η αυθεντία κι εκείνος κάποιος που δεν ξέρει τίποτα. Μιλήστε του όπως θα μιλούσατε σε έναν συνάδελφό σας ή έναν άλλο ενήλικα. Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι θα επιτρέψετε οποιαδήποτε αντίδραση, χωρίς να βάλετε όρια. Εξηγήστε του ότι του μιλάτε σαν να είναι κάποιος που μπορεί να κρίνει σωστά και ώριμα, ακριβώς επειδή περιμένετε από εκείνον να το κάνει. Μια καλή “άσκηση” πάνω σ' αυτό είναι να του επιτρέψετε να λαμβάνει περισσότερες αποφάσεις για ζητήματα που τον αφορούν (π.χ. τη διαχείριση των χρημάτων τους, τις υποχρεώσεις στο σχολείο κ.λπ.) ώστε να ακονίσει τις δεξιότητες λήψης αποφάσεων και επίλυσης προβλημάτων που θα του χρειαστούν στην ενηλικίωση.

Βάλτε όρια

Ακόμα και στην εφηβεία, το παιδί πρέπει να ξέρει ότι δεν είναι εντάξει να ρίχνεις κάτω πράγματα, να χτυπάς ή να μιλάς άσχημα σε άλλους, ή να γίνεσαι επιθετικός ακόμα και όταν είσαι πολύ θυμωμένος. Εάν κάνει κάποια ζημιά θα είναι υπεύθυνος για να την αποκαταστήσει κι αν προσβάλει κάποιον θα πρέπει να ζητήσει συγνώμη.

Προσφέρετε εναλλακτικές

Πολλοί έφηβοι επιτίθενται επειδή δεν γνωρίζουν άλλους τρόπους για να εκφράσουν αυτό που αισθάνονται. Προσφέρετε κάποιες ιδέες για να διαχειριστεί καλύτερα την έντασή του, όπως να πάρει βαθιές αναπνοές, να κάνει μια βόλτα, να ακούσει μουσική.