Τα παιδιά μεγαλώνουν και μαζί τους μεγαλώνει και η ανάγκη τους για ανεξαρτησία, για την ανάπτυξη της δικής τους προσωπικότητας. Μερικές φορές, οι γονείς στη προσπάθεια μας να τα φροντίσουμε και να τα κρατήσουμε μακριά από διάφορους κινδύνους δυστυχώς φτάνουμε στα άκρα.  Το αποτέλεσμα; 

Έλλειψη αυτοπεποίθησηςΟι υπερπροστατευτικοί γονείς περνούν στο παιδί το μήνυμα ότι είναι ανίκανο να προστατεύσει τον εαυτό του χωρίς την δική τους ασπίδα προστασίας και εκείνο να μεγαλώσει πιστεύοντας πως δεν όντως δεν γίνεται. Έτσι, τα παιδιά καταλήγουν να πιστέψουν πως αφού ούτε οι ίδιοι τους οι γονείς δεν εμπιστεύονται την κρίση τους τότε είναι όντως ανίκανα να προστατευτούν από τα δικά τους λάθη, να μάθουν από αυτά, ανίκανα να ζήσουν γενικώς.

Οι υπερπροστατευτικοί γονείς ζουν με την πλάνη ότι θα έχουν για πάντα τον έλεγχο στη ζωή των παιδιών τους, πως είναι σωστή αυτού του είδους η διαπαιδαγώγηση. Όμως τα περισσότερα παιδιά μεγαλώνοντας επαναστατούν και η ψευδαίσθηση διαλύεται με οδυνηρό τρόπο.

Όσο περνούν τα χρόνια και τα παιδιά γίνονται έφηβοι, τόσο περισσότερες ώρες ζουν μακριά από την επιρροή και τον έλεγχο των γονιών τους. Αυτή η ξαφνική ελευθερία στα παιδιά που ζουν με υπερπροστατευτικούς γονείς γίνεται επικίνδυνη. Σύμφωνα με έρευνες τα παιδιά αυτά είναι πιο επιρρεπή στο να δοκιμάσουν ναρκωτικά, να έχουν πρόωρη σεξουαλική δραστηριότητα, να πιουν αλκοόλ, να καπνίσουν. Αυτό γιατί δοκιμάζουν τα όρια των γονιών τους χωρίς να ενδιαφέρονται αν κάνουν κακό ή όχι στον εαυτό τους γιατί πολύ απλά δεν έχουν αναπτύξει την αίσθηση της ευθύνης για τις πράξεις τους.

Οι υπερπροστατευτικοί γονείς μεγαλώνουν παιδιά που πάσχουν από χαμηλή αυτοεκτίμηση. Αυτό γιατί στα παιδιά δεν επιτρέπεται να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες που μπορεί να τους παρουσιαστούν αντίθετα, οι γονείς παρεμβαίνουν για να δώσουν την λύση. Ένα παιδί που δεν έχει αντιμετωπίσει και δεν έχει λύσει τα δικά του προβλήματα, δεν ξέρει τον εαυτό του ούτε τις δυνάμεις του.