Πέντε φράσεις που λεμε

1. «Συγγνώμη»

Επειδή είμαστε γονείς δεν σημαίνει πως είμαστε τέλειοι γι’αυτό όταν κάνουμε λάθος πρέπει να το παραδεχτούμε. Λέμε συγγνώμη, αναγνωρίζουμε το λάθος μας όταν φωνάζουμε, όταν φερθούμε άδικα ή αν απογοητεύσαμε το παιδί μας με κάποιο τρόπο. Δείχνουμε πως τα λάθη είναι ανθρώπινα αλλά κυρίως πως όπως εμείς φερόμαστε με σεβασμό το ίδιο περιμένουμε να κάνει και το παιδί μας.

2. «Εσύ τί πιστεύεις»

Όλες  τις φορές που μας έχουν ρωτήσει γιατί: Γιατί τα γατιά γλείφονται, γιατί πρέπει να κρατάμε τη μαμά από το χέρι όταν διασχίζουμε τον δρόμο, όποια ερώτηση και αν μας κάνουν, εμείς ζητούμε τη δική τους άποψη. Με αυτόν τον τρόπο χτίζουμε την αυτοπεποίθηση τους και δυναμώνουμε την αυτόνομη σκέψη.

3. «Έχω προσέξει»

Λέμε μπραβο στα παιδιά για να τα επιβραβεύσουμε και για να τα «ανεβάσουμε» ψυχολογικά. Αν η όποια επιβράβευση δεν ανταποκρίνεται σε κάτι συγκεκριμένο τα παιδιά το καταλαβαίνουν όπως καταλαβαίνουν ότι μπορεί να μην το εννοούμε πραγματικά, με αποτέλεσμα να αισθανθούν ανασφάλεια πως στην ουσία, δεν δίνουμε σημασία. Αντί λοιπόν να πούμε απλά μπράβο, λέμε «πρόσεξα» και φυσικά τι είναι αυτό που προσέξαμε.  Όπως, «πρόσεξα πως μάζεψες τα παιχνίδια σου χωρίς να στο ζητήσω ούτε μία φορά», ή  «πρόσεξα πως έφαγες όλα σου τα φασολάκια αν και ξέρω πως δεν σου αρέσουν πολύ». Αυτό δίνει μια ξεκάθαρη εικόνα στα παιδιά μας πως ξέρουμε γιατί τα επιβραβεύουμε και για την συμπεριφορά που θέλουμε και περιμένουμε από εκείνα.

4.«Έχεις πέντε λεπτά καιρό»

Η μετάβαση από τη μία πράξη στην επόμενη για τα παιδιά δεν είναι εύκολη. Δίνοντας τους πέντε λεπτά καιρό τα βοηθάμε να προετοιμαστούν και να προχωρήσουν: από το παιχνίδι στο φαγητό, από το μπάνιο στο κρεβάτι για ύπνο.Η προειδοποίηση αυτή δίνει στο παιδί χρόνο να ολοκληρώσει ό,τι κάνει και να προετοιμαστεί νοητικά για την επόμενη φάση. Με τον τρόπο αυτό, ελαχιστοποιούμε τα πείσματα και τα καμώματα.

5. «Σε αγαπώ»

Εννοείται πως όσο πιο συχνά το λέμε τόσο το καλύτερο!  Η φράση αυτή βοηθά ιδιαίτερα στο να εξυψώσει το ηθικό του παιδιού σε περίπτωση που δεν τα έχει πάει καλά σε κάτι   (π.χ. πήρε κακό βαθμό) 

Πέντε φράσεις που δεν λέμε στο παιδί μας

1. «Γιατί δεν είσαι σαν…»Η σύγκριση τύπου  «γιατί δεν είσαι τόσο καλός στο σχολείο όπως ο αδελφός σου» δεν βοήθησε ποτέ κανένα παιδί, αντίθετα, ενισχύει τον ανταγωνισμό, την έχθρα και φυσικά το αποτέλεσμα είναι εντελώς αντίθετο από ότι σκοπεύαμε

2. «Είσαι ο/η καλύτερος/η», «Τέλεια το έκανες», «Είσαι φανταστικός/η»

Δεν υπερβάλουμε με τους επαίνους. Τελειότητα δεν υπάρχει. Αν δεν κακομάθουμε το παιδί μας με επαίνους και δεν υπερβάλουμε, το παιδί θα μάθει να εμπιστεύεται την γνώμη μας και θα έχει μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στον εαυτό του.

3.«Είσαι ο καλύτερος φίλος μου» 

Δεν λέμε στα παιδιά ότι είμαστε τα καλύτερα φιλαράκια.Τα παιδιά χρειάζονται να είμαστε οι γονείς τους  όχι οι καλύτεροι φίλοι τους. Όταν μπλέκουμε την έννοια της φιλίας με την έννοια της πατρότητας, το μόνο καταφέρνουμε είναι να δημιουργήσουμε σχέσεις με μπερδεμένα όρια για τα παιδιά αλλά και για εμάς. Οι καλύτεροι φίλοι είναι άνθρωποι που τους εμπιστευόμαστε με τα μυστικά μας, που ζητούμε την βοήθειά τους, που βασιζόμαστε σε αυτούς.  Αυτό λοιπόν αναζητούμε στα παιδιά μας; Πιθανότατα όχι. Μπορεί εμείς με αυτό τον τρόπο να αναζητούμε την αγάπη τους στη πραγματικότητα όμως ζητούμε το ανέφικτο.

4.«Μα καλά μπουμπούνας είσαι;» 

Δεν είμαστε κακοί με τα παιδιά μας. Με λίγα λόγια, δεν κάνουμε στα παιδιά ό,τι δεν θέλουμε να τους κάνουν άλλοι. Δεν φερόμαστε άσχημα, δεν δέρνουμε, δεν κοροϊδεύουμε δεν εκφράζουμε τον θυμό  μας ή την απογοήτευσή μας με αυτό τον τρόπο.Η ανατροφή παιδιών είναι δύσκολη δουλειά και αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Αν κάποιες στιγμές αισθανόμαστε πως για να μην εκραγούμε χρειάζεται να πάρουμε ένα διάλειμμα, τότε το κάνουμε. Είμαστε πρότυπο συμπεριφοράς για τα παιδιά μας. Αν δεν φερόμαστε σωστά το πιο πιθανό είναι να μην φέρονται ούτε εκείνα. Η αγάπη, η ευγένεια, η συμπόνια, η επικοινωνία, είναι ό, τ ι χρειάζεται για την σωστή επικοινωνία και τον αμοιβαίο σεβασμό.

5. «Θα έπρεπε να ντρέπεσαι»

Πρόκειται για μία από τις πιο εχθρικές φράσεις που μπορεί να απευθύνει ένας γονιός στο παιδί του.  Όταν κάνουμε τα παιδιά μας να ντρέπονται, πληγώνουμε τον εγωισμό, την αυτοπεποίθησή τους και τα συναισθήματά που έχουν για εμάς. Τα παιδιά τραυματίζονται ψυχολογικά και τέτοια τραύματα θέλουν πολύ χρόνο για να ξεπεραστούν. Είναι μία φράση που καλύτερα να μη ξεστομίζουμε.

Η ανατροφή παιδιών είναι δύσκολη δουλειά και αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Αν κάποιες στιγμές αισθανόμαστε πως για να μην εκραγούμε χρειάζεται να πάρουμε ένα διάλειμμα, τότε το κάνουμε. Είμαστε πρότυπο συμπεριφοράς για τα παιδιά μας. Αν δεν φερόμαστε σωστά το πιο πιθανό είναι να μην φέρονται ούτε εκείνα. Η αγάπη, η ευγένεια, η συμπόνια, η επικοινωνία, είναι ό, τ ι χρειάζεται για την σωστή επικοινωνία και τον αμοιβαίο σεβασμό.