Στο τελευταίο βιβλίο της σειράς, με τίτλο «Πράκτορες του Πλανήτη – Τα τέρατα των Ωκεανών», μέσα από την πρωτοποριακή, διασκεδαστική προσέγγιση, η εφευρετική συγγραφέας καλεί και πάλι τα παιδιά να γίνουν μυστικοί πράκτορες, να πάρουν μέρος στην πλοκή, συμμετέχοντας σε μια τρελή περιπέτεια, μέσα από την οποία θα μάθουν πώς να προστατεύσουν τις θάλασσές μας που κινδυνεύουν πολύ. Με αφορμή αυτή την έκδοση μιλήσαμε μαζί της τόσο για περιβαλλοντικά όσο και για εκπαιδευτικά θέματα.

Μέσα από τα βιβλία σας προσεγγίζετε το θέμα της περιβαλλοντικής προστασίας με έναν τρόπο χιουμοριστικό και περιπετειώδη. Πιστεύετε ότι με αυτόν τον τρόπο το, μήνυμα περνάει πιο εύκολα στα παιδιά;

Θεωρώ ότι βοηθάει πολύ. Το χιούμορ και η περιπέτεια δεν φτάνουν από μόνα τους αλλά μπορούν να είναι σημαντικά συστατικά. Το πιο κρίσιμο θεωρώ πως είναι να παρουσιάζεται το πρόβλημα με αισιοδοξία ως προς τις λύσεις του - τα παιδιά, αλλά και όλοι μας, βομβαρδίζονται από πολύ άσχημα νέα για την κατάσταση του πλανήτη και είναι σημαντικό να αισθάνονται πως υπάρχουν λύσεις, που υπάρχουν, και ότι η προσωπική τους πρωτοβουλία έχει σημασία.

Θεωρείτε ότι το εκπαιδευτικό σύστημα, το κράτος και η κοινωνία έχουν δώσει σε θέματα περιβαλλοντικής ευαισθησίας και εκπαίδευσης τη βαρύτητα που απαιτείται;

Προφανώς δεν έχουν δώσει την βαρύτητα που απαιτείται - όχι μόνο στην χώρα μας αλλά και διεθνώς - αφού ο πλανήτης μας κινδυνεύει τόσο, αφού μιλάμε για ανθρωπογενή κλιματική αλλαγή, περισσότερο πλαστικό στην θάλασσα από ό,τι ψάρια, εξαφάνιση της βιοποικιλότητας πάνω από 50% τα τελευταία 50 χρόνια, για να αναφέρω κάποια από τα προβλήματα.

Τι θα μπορούσε να γίνει για να αλλάξει αυτή η κατάσταση;

Πάρα πολλά. Ξεκινώντας από αλλαγή του τρόπου που υπολογίζουμε το τι στοιχίζει το κάθε πράγμα - θα έπρεπε να συμπεριλαμβάνει το κόστος του να δημιουργηθεί το αγαθό, όπως και να προβλέπεται το τι θα γίνει στο τέλος της ζωής του. Δεν έχει νόημα να είναι πιο φτηνό το ακτινίδιο από την Νέα Ζηλανδία σε σχέση με το τοπικό, καθώς το ταξίδι του συμβάλλει στην κλιματική αλλαγή. Το μπισκότο που περιέχει φοινικέλαιο που δεν είναι αειφόρο και προκαλεί την αποψίλωση δασών και εξαφάνιση ειδών ζώων θα έπρεπε να είναι πιο ακριβό όχι φτηνό, ή ακόμα καλύτερα να απαγορεύεται. Δεν θα έπρεπε να παράγονται προϊόντα που δεν ανακυκλώνονται, όπως το γνωστό μας καλαμάκι, ή κομποστοποιούνται. Θα έπρεπε να αποθαρρύνεται η χρήση του πλαστικού μιας χρήσης. Έχουμε βρει κάποιες εύκολες λύσεις χωρίς να υπολογίζουμε το περιβαλλοντικό κόστος που συνεπάγεται. Γενικότερα, απαιτείται διαφορετική σκέψη γύρω από το πώς έχουμε χτίσει την οικονομία του κόσμου, με ανάλυση του κύκλου ζωής των προϊόντων. Η περιβαλλοντική ευαισθησία και ενημέρωση είναι το σημαντικότερο πρώτο βήμα που μπορεί να φέρει αυτή την αλλαγή.

Ως ειδικός σε θέματα περιβάλλοντος, ποιες πρακτικές συμβουλές θα δίνατε στους γονείς και τα παιδιά ώστε κάθε οικογένεια να μπορέσει να κάνει κάτι, έστω και μικρό, για τη σωτηρία του πλανήτη;

Θα πρότεινα να ενημερώνονται όσο μπορούν και να ξεκινήσουν με απλά πράγματα. Η εξάλειψη του πλαστικού μιας χρήσης είναι μια καλή αρχή - όχι πλαστικές σακούλες, πλαστικά μπουκάλια, πλαστική μεμβράνη για τρόφιμα κτλ. Υπάρχουν πολλές εναλλακτικές. Τα πλαστικά αυτά καταλήγουν στην τροφική αλυσίδα μας, στις θάλασσές μας - και τα τρώμε οι ίδιοι. Θα μπορούσα να πω πολλά ακόμα σχετικά με την καθημερινή μας συμπεριφορά, και πολλά από αυτά μπορείτε να βρείτε στα βιβλία μου. Προτιμώ να κλείσω όμως με κάτι ακόμα πιο σημαντικό. Θα έλεγα στις οικογένειες να αξιοποιούν κάθε ευκαιρία να βρεθούν στην φύση και να την απολαύσουν με τα παιδιά τους. Μόνο αν την αγαπήσουν και αισθανθούν κομμάτι της, θα νοιαστούν αρκετά να την σώσουν.