Ας είμαστε ρεαλιστές... Παρόλο που όλοι προσπαθούμε να μη χάνουμε την ψυχραιμία μας και να μην εκτοξεύουμε απειλές και τιμωρίες στα παιδιά μας, είναι αναπόφευκτο κάποια στιγμή ο εκνευρισμός να επικρατήσει της αυτοκυριαρχίας μας και να αρχίσουμε να φωνάζουμε. Τι πρέπει να κάνουμε, σ΄αυτή την περίπτωση για να εξομαλύνουμε ξανά την κατάσταση για εμάς και τα παιδιά μας;

Να ηρεμήσουμε

Τις περισσότερες φορές φωνάζουμε επειδή είμαστε κουρασμένοι, θυμωμένοι ή νιώθουμε ότι τα παιδιά μας αγνοούν όταν τους μιλάμε ήμερα. Αυτά τα έντονα συναισθάματα δεν θα εξαφανιστούν σε μια στιγμή μετά το ξέσπασμά μας. Αντιθέτως, οι περισσότεροι γονείς νιώθουν χειρότερα αφότου βάλουν τις φωνές. Γιατί επιπλέον αισθάνονται εκνευρισμό και ενοχές. Το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να αφιερώσετε μερικά λεπτά στον εαυτό σας για να ηρεμήσετε. Εξηγήστε στα παιδιά ότι η μαμά πρέπει να καθίσει για λίγο μόνη στο δωμάτιό της μέχρι να αισθανθεί καλύτερα -είναι και για εκείνα ένα καλό παράδειγμα να ξέρουν πως όταν νιώθουμε εκτός ελέγχου θα πρέπει να χαλαρώσουμε πριν συνεχίσουμε αυτό που κάνουμε.

Να ζητήσουμε συγνώμη

Αφού ηρεμήσουμε, καλό είναι να καθίσουμε με τα παιδιά και να τους μιλήσουμε για το ξέσπασμά μας. Δεν είναι ντροπή να ζητήσετε συγνώμη που φωνάξατε, που τα κάνετε να τρομάξουν ή τα στενοχωρήσατε. Ακόμα και που δεν καταφέρατε να λύσετε το πρόβλημα με έναν πιο αποδεκτό τρόπο. Τα παιδιά πρέπει να δουν ότι και οι γονείς τους είναι άνθρωποι και κάνουν λάθη όπως όλοι -αλλά έχουν την υπευθυνότητα να τα αναγνωρίζουν.

Να τους εξηγήσουμε

Μετά τη συγνώμη, ας επιστρέψουμε στο θέμα που προκάλεσε όλο το ζήτημα. Εξηγήστε στα παιδιά τι ήταν αυτό που σας έκανε να θυμώσετε -πιθανότατα δεν το έχουν αντιληφθεί μέσα στο γενικότερο χαμό. Συζητήστε πώς μπορείτε να λύσετε το ζήτημα όλοι μαζί, χωρίς να χρειαστεί να αρχίσετε πάλι τις φωνές και τις απειλές. Εάν πιστεύετε ότι φερθείκατε υπερβολικά, εξηγήστε τους ότι οφείλεται στην κούραση ή το στρες που έχετε και υποσχεθείτε να χειριστείτε τα πράγματα καλύτερα την επόμενη φορά.

Να τα πάρουμε αγκαλιά

Ένα τέτοιο ξέσπασμα εκ μέρους των γονιών δημιουργεί συχνά την ανάγκη σε μικρούς και μεγάλους να συγσφίξουμε τις σχέσεις μας. Ας είναι μια αφορμή να περάσετε μαζί δημιουργικά λίγη ώρα, με αγκαλιές και παιχνίδια, διαβάζοντας παραμύθια και γενικά κάνοντας ευχάριστα πράγματα μαζί, όπως να μαγειρέψετε, να στρώσετε το τραπέζι και να κουβεντιάσετε.

Να το αφήσουμε πίσω μας

Αντί να νιώθουμε ενοψές, ας αναγνωρίσουμε στον ίδιο τον εαυτό μας ότι έχει το δικαίωμα να κάνει λάθη κι ότι το να είσαι καλός γονιός δεν σημαίνει ότι αντιδράς πάντα σωστά αλλά ότι προσπαθείς διαρκώς να γίνεσαι καλύτερος.