Υπάρχει μια στιγμή που μια μαμά συνειδητοποιεί ότι κανείς άλλος δεν πρόκειται να μαζέψει το μικρό χάος που έχει αρχίσει να σχηματίζεται στους χώρους του σπιτιού και αποφασίζει να πάρει την κατάσταση στα χέρια της. Συμβαίνει συχνά και συμβαίνει σε όλες! Κι αυτές είναι οι πέντε σκέψεις που περνούν από το μυαλό μας:              

- Πού βρέθηκαν όλα αυτά τα παιχνίδια; Και γιατί έχουμε τόσο παιχνίδια; Γιατί είναι όλα σπασμένα; Αφού δεν παίζουν ούτε με τα μισά, τι τα κρατάμε; Τέρμα! Θα πως στις γιαγιάδες ότι δεν μπορούν να φέρνουν κάθε τόσο και κάτι, λες κι είναι Χριστούγεννα δυο φορές την εβδομάδα! Σε λίγο θα έχουμε περισσότερα από το Jumbo. Δεν πρόκειται να τα βάλω πίσω στις θέση τους... Τα πετάω. Κι ας βάλουν τα παιδιά τα κλάματα. Ας τα μάζευαν μόνα τους!

- Αφού μόνο τέσσερις άνθρωποι ζούμε σ' αυτό το σπίτι, γιατί υπάρχουν δώδεκα ποτήρια στο νεροχύτη; Μόνο εγώ χρησιμοποιώ ένα; Δεν μπορεί κανείς να ξαναβάλει νερό στο ίδιο ποτήρι; Μήπως νομίζουν ότι έχουν υπηρέτρια στο σπίτι;

- Πώς γίνεται και υπάρχουν τόσο πολλές μονές κάλτσες; Τι τις κάνουν; Τι τρώνε; Γιατί, εδώ που τα λέμε, το φαγητό που τους φτιάχνουν δεν το τρώνε, οπότε με κάτι πρέπει να χορτάσουν! Μήπως μία κάλτσα το σκάει κάθε βράδυ από το σπίτι, εγκαταλείποντας το ζευγάρι της; Ούτε στις κάλτσες δεν υπάρχουν ευτυχισμένα ζευγάρια τελικά!

- Γιατί βγάζουν τα ρούχα τους σε όλο το σπίτι; Τι κάνουν, στριπτίζ; Και τα παπούτσια... πόσο δύσκολο είναι να βάλεις το ένα δίπλα στο άλλο! Ή τα μπουφάν στην ντουλάπα! Το καλάθι για τα άπλυτα, δεν σας λέει τίποτα; Α-ΠΛΥ-ΤΑ: το λέει και η λέξη! Εκεί βάζουμε όσα θέλουν πλύσιμο, όχι στο πάτωμα! Μήπως έχετε αλλεργία στα καλάθια για τα άπλυτα; Θα σας το δώσω εγώ το φάρμακο, τώρα που θα τα πετάξω όλα!

- Τι ωραίο που δείχνει το σπίτι όταν είναι όλα μαζεμένα! Τώρα μου αξίζει να καθίσω στον καναπέ και να πιω τον καφέ μου με την ησυχία μου. Μα, πού πήγαν όλοι;

Διαβάστε κι εδώ πώς θα κάνετε τα παιδιά να συμμετέχουν στις δουλειές του σπιτιού!