Την πρώτη φορά που μια γυναίκα μένει έγκυος αντιμετωπίζει την εμπειρία σαν ένα αληθινό θαύμα. Όχι ότι δεν είναι, αλλά ας είμαστε ειλικρινείς: τη δεύτερη φορά ο ενθουσιασμός είναι μικρότερος. Όταν κάνεις το τεστ που επιβεβαιώνει την υποψία την πρώτη φορά θέλεις να αρχίσεις να χοροπηδάς από τη χαρά σου και να μοιραστείς τα νέα με όλο τον κόσμο. Τη δεύτερη, αμέσως σκέφτεσαι «πάλι θα γίνω τεράστια, πάνω που έχασα τα κιλά». Επίσης, τη δεύτερη φορά όλα μοιάζουν να είναι λιγότερο χαριτωμένα, πιο κουραστικά και να γίνονται πολύ πιο γρήγορα. Εξάλλου, οτιδήποτε έχεις ξανακάνει γίνεται αυτόματα λιγότερο συναρπαστικό. Κι επειδή δεν είσαι πια το ίδιο άπειρη κι ανασφαλής όπως την πρώτη φορά, δεν νιώθεις την ανάγκη να κάνεις ένα εκατομμύριο ερωτήσεις, με αποτέλεσμα και οι άλλοι να ασχολούνται λιγότερο με το θέμα -και  μαζί σου. Εκτός από αυτά, υπάρχουν μερικά ακόμα πράγματα που όσες έχουν περάσει την εμπειρία περισσότερες από μία φορές θα κατανοήσουν, όπως:

Οι άλλοι ρωτάνε εάν έχετε δίδυμα. Δεν έχετε!

Όλα βρίσκονται αρκετά πιο χαμηλά, σε σχέση με την πρώτη φορά. Το στήθος, η κοιλιά, το μωρό...

Δεν ρίχνετε ούτε ματιά στο τμήμα με τα ρούχα εγκυμοσύνης όταν βρίσκεστε σε ένα κατάστημα. Απλά δανείζεστε τα T-shirts του άντρα σας.

Ακούτε τις συμβουλές που σας δίνει ο γυναικολόγος σας σε ό,τι αφορά τη διατροφή και στη συνέχεια τις αγνοείτε εντελώς.

Όταν σας ρωτάνε σε ποια εβδομάδα βρίσκεστε, συνήθως διαπιστώνετε έκπληκτη ότι δεν έχετε ιδέα!

Κοιτάτε με μισό μάτι τις άλλες μαμάδες με παιδιά στην ηλικία του δικού σας που δείχνουν τόσο λεπτές, κομψές και περιποιημένες.

Δεν έχετε σκοπό να ετοιμάσετε βαλιτσάκι για το μαιευτήριο πριν αρχίσετε να νιώθετε τις πρώτες συσπάσεις του τοκετού κι όταν έρθει εκείνη η ώρα θα βάλετε μέσα μόνο μερικά έξτρα μπλουζάκια και σερβιέτες, αντί για όλα εκείνα τα πράγματα που πήρατε την πρώτη φορά και ποτέ δεν χρησιμοποιήσατε.

Ο ύπνος είναι ήδη μια μακρινή ανάμνηση.