Ποτέ δεν ήμουν το κλασικό κορίτσι –girly girl που λένε στην Αμερική της νονάς μας. Μέχρι και το δεύτερο έτος του Πανεπιστημίου, στη ντουλάπα μου υπήρχε εμπάργκο σε οτιδήποτε μη μαύρο. Μετά το βέτο από τις φίλες μου (που επέμεναν στα ελληνάδικα, ενώ εγώ τις έσερνα στα ροκάδικα της Ναυαρίνου), υπήρξε μια μικρή χρωματική αλλαγή, η σχέση μου όμως με τα ροζουλιά παρέμενε τυπική. Μάλλον ψυχρή.
To ταξίδι μας στην μητρότητα έχει ξεκινήσει και εμείς περιμένουμε με ανυπομονησία αλλαγές που θα ακολουθήσουν και αναρωτιόμαστε πώς θα είναι άραγε να μεγαλώνει μέσα μας ένα «φασολάκι»! Ευτυχώς, έχουμε γύρω στους 9 μήνες, αρκετό χρόνο δηλαδή για να το γνωρίσουμε και να μας γνωρίσει!
Για να κοιμηθεί αυτό καλά, κι εσείς καλύτερα!
Θα πάρει τα πράσινα μάτια του μπαμπά του ή θα είναι καστανά όπως τα δικά σας; 
Ο γιος ή η κόρη σας επιμένουν ότι είναι πια ‘πολύ μεγάλα» για να τα πηγαίνετε στο σχολείο από το χεράκι και… διεκδικούν το δικαίωμά τους να πηγαινοέρχονται μόνα τους όπως τα «κουλ» παιδιά της τάξης τους. Πώς θα βεβαιωθείτε όμως ότι είναι έτοιμα να διασχίσουν αυτή τη μικρή ή μεγαλύτερη απόσταση χωρίς να βρεθούν αντιμέτωπα με κάποιο κίνδυνο; 
Όλα αυτά που αλλάζουν από τη μια μέρα στην άλλη, σηματοδοτώντας το πέρασμα σε μια καινούρια φάση της ζωής του. 
Η μετάβαση από το νηπιαγωγείο στο δημοτικό σχολείο δεν είναι εύκολη για όλα τα παιδιά. Να πώς μπορούμε να τα βοηθήσουμε.  
Τι πρέπει να κάνουμε για να γίνουν δυνατά και με αυτοπεποίθηση, ακόμα κι αν εμείς έχουμε τις δικές μας ανασφάλειες...  
Ακόμα και μια σύντομη απόδραση κάπου κοντά είναι το καλύτερο δώρο που μπορείτε να κάνετε στα παιδιά σας το καλοκαίρι.