Οι καθημερινές διαμάχες είναι αναπόσπαστο μέρος της χαράς του να μεγαλώνεις μαζί με αδέρφια. Ωστόσο, μπορούν να εξελιχθούν σε κολλητοί φίλοι για μια ολόκληρη ζωή, αρκεί εμείς οι γονείς να φροντίσουμε να…

…τους διδάξουμε να νοιάζονται για τα συναισθήματα των άλλων. Ο καλύτερος τρόπο να το κάνουμε είναι να δείχνουμε εμείς κατανόηση όταν βλέπουμε ότι είναι εκνευρισμένα, θυμωμένα ή στενοχωρημένα. Καθώς μεγαλώνουν, ζητήστε τους να εκφράζουν αυτό που νιώθουν αντί απλώς να… πλακώνονται μεταξύ τους. Π.χ. ακόμα κι αν ο καυγάς ακολουθήσει έτσι κι αλλιώς, θα έχουν κάνει ένα σημαντικό βήμα λέγοντας «έχω θυμώσει που δεν θέλεις να μοιραστείς μαζί μου το παιχνίδι σου», πριν αρχίσουν οι διαπληκτισμοί.

…μην συγκρίνουμε το ένα με το άλλο. Εάν λέμε συνέχεια στο ένα παιδί «γιατί δεν είσαι ήσυχος σαν την αδερφή σου» είναι επόμενο να αρχίσει να νιώθει ζήλια αλλά και να μην αποκτήσει ποτέ αυτοεκτίμηση. Αντίθετα, εκμεταλλευτείτε κάθε ευκαιρία που σας δίνεται για να τονίσετε ότι τα αδέρφια μεταξύ τους είναι «ομάδα» κι ότι είναι σίγουρο ότι μαζί θα καταφέρουν πολύ περισσότερα από ό,τι το ένα απέναντι στο άλλο.

…επιβάλλουμε κανόνες που αφορούν τη βία. Εξηγήστε τους ότι οι φωνές, οι έντονοι καυγάδες, τα ξύλο, οι βρισιές και οποιαδήποτε άλλη μορφή σωματικής ή λεκτικής βίας απαγορεύονται. Οι ίδιοι κανόνες βέβαια ισχύουν και για τη μαμά και το μπαμπά. Μπορεί να σας φανεί βοηθητικό να γράψετε αυτούς τους κανόνες σε ένα χαρτί και να το αναρτήσετε σε ένα εμφανές σημείο κάπου στο σπίτι. Μην ξεχάσετε να τους εξηγήσετε ότι οι κανόνες αφορούν και τη συμπεριφορά τους εκτός σπιτιού (π.χ. στις κούνιες, στο σχολείο κ.λπ.) και σε σχέση με άλλα παιδάκια.

…τα μάθουμε να σέβονται τα πράγματα των άλλων. Πολλές φορές η αιτία που οδηγεί δύο –ή περισσότερα- αδέρφια σε καυγά είναι κάποιο παιχνίδι ή άλλο αντικείμενο που διεκδικείται από όλους. Πριν τους ζητήσετε να μοιράζονται ό,τι έχουν με τα αδέρφια τους, είναι σημαντικό να τους μάθετε ότι σεβόμαστε την ιδιοκτησία του άλλου. Εάν μοιράζονται το ίδιο δωμάτιο χωρίστε το (νοητά, αν δεν υπάρχει άλλος τρόπος) σε ζώνες που ανήκουν στο ένα και στο άλλο και σε περιοχές που είναι κοινές και για τα δύο. Εξηγήστε τους ότι το κάθε παιδί μπορεί να «δανείζεται» ή να χρησιμοποιεί κάτι που ανήκει στη ζώνη του αδερφού ή της αδερφής του αλλά όχι χωρίς να ζητήσει πρώτα την άδεια για να το κάνει.

…τους δίνουμε πρωτοβουλίες. Μην αφήνετε το ένα παιδί να έχει πάντα το ρόλο του αρχηγού και το άλλο του ακολούθου. Κάθε μέρα δώστε τους την ευκαιρία να αλλάζουν ρόλους. Για παράδειγμα, τη μία φορά θα διαλέξει το ένα ποια παιδική ταινία θα δείτε και την άλλη το άλλο. Το ίδιο μπορεί να ισχύσει σε δεκάδες επιλογές, από το παιχνίδι που θα παίξουν μέχρι το φαγητό που θα τους ετοιμάσετε την επομένη. Με αυτό τον τρόπο, πολλοί από τους καυγάδες θα σταματήσουν πριν καν αρχίσουν.

…μην μπαίνουμε στη μέση ΚΑΘΕ φορά που καυγαδίζουν. Τα παιδιά χρειάζεται να μάθουν να λύνουν μόνα τους τις διαφορές τους, γι’ αυτό μην μπαίνετε στον πειρασμό να δώσετε κάθε φορά τη λύση. Ωστόσο, όταν τσακώνονται είναι καλό να βρίσκεστε κάπου κοντά ώστε να μπορείτε να επέμβετε σε περίπτωση που η κατάσταση βγει εκτός ελέγχου ή ασκηθεί βία. Ακόμα κι αν χρειαστεί η δική σας παρέμβαση πάντως φροντίστε να είστε δίκαιοι, να ακούσετε προσεκτικά και τις δύο πλευρές και να μην πάρετε το μέρος κανενός.

…δίνουμε το καλό παράδειγμα. Δεν είμαστε μόνο οι γονείς τους, αλλά και οι πρώτοι δάσκαλοι και τα πρότυπά τους για αρκετά χρόνια. Όταν εμείς δείχνουμε αδιαφορία για τα αισθήματα των δικών μας ανθρώπων (συζύγων, αδερφών, γονέων, φίλων) ή λύνουμε τις διαφορές μας με ανάρμοστους τρόπους, το πιθανότερο είναι το ίδιο να κάνουν και τα παιδιά μας.