«Ήρεμα κυλά το ποτάμι μέσα μου όποτε διαβάζω ένα βιβλίο.

Ή όποτε ακούω μουσική.

Ή όποτε παίζω στο πάρκο με τον σκύλο μου, τον Δία.

Ή όποτε με φιλά στο μέτωπο η μαμά».

Από τη μια όχθη μέχρι την άλλη ζει η καρδιά. Όμως τι γίνεται αν το ποτάμι φουσκώσει και πλημμυρίσει τα πάντα; Ο Γιάννης δεν επιτρέπει σε κανέναν να δει το ποτάμι του. Όχι όπως ο μπαμπάς του, όταν έφυγε ο παππούς για το «μεγάλο του ταξίδι». Ούτε σαν τη μαμά του όποτε κλαίει από χαρά. Μέσα του βρέχει καμιά φορά. Όμως ποτέ δεν ξεχειλίζει το δικό του ποτάμι. Ώσπου μια μέρα…