Στις αρχές της δεκαετίας του '40, όταν ακόμα η έκφραση bullying ανήκε ακόμα στο μακρινό μέλλον, δημιουργήθηκε μια ταινία-ποίημα που υμνούσε τη διαφορετικότητα και στρεφόταν κατά του ρατσισμού. Ο Τζάμπο το ελεφαντάκι έχει μια μικρή ιδιομορφία: έχει πολύ μεγάλα αφτιά κι αυτό κάνει τους πάντες στο περιβάλλον του (το τσίρκο στο οποίο γεννήθηκε) να τον κοροϊδεύουν και να τον φωνάζουν Ντάμπο. Κι όμως, αυτό που οι άλλοι βλέπουν σαν μειονέκτημα είναι στην πραγματικότητα ένα σημαντικό πλεονέκτημα για το ελεφαντάκι που χάρη στα τεράστια αφτιά του μπορεί και πετά -κάτι που κανένας άλλος ελέφαντας δεν θα τολμούσε καν να ονειρευτεί! Για να το καταλάβει όμως, θα χρειαστεί τη βοήθεια του μοναδικού του φίλου, ενός μικρού ποντικούλη (ποιος είπε ότι οι ελέφαντες φοβούνται τα ποντίκια;)! Και μια σημαντική λεπτομέρεια: ο Ντάμπο δεν μιλά ποτέ, κι όμως είναι τόσο εκφραστικός!

Η ταινία αν και αρκετά «απλοϊκή» από τεχνικής άποψης θεωρείται μία από τις πιο πετυχημένες και αγαπημένες στην ιστορία της Disney και εξακολουθεί να μαγεύει μικρούς και μεγάλους -αρπάξτε την ευκαιρία και δείτε τη στα κανάλια NOVACINEMΑ. Μάλιστα, περιλαμβάνει μια σκηνή, αυτή με  το όνειρο με τους ροζ ελέφαντες, που θεωρείται πολύ "προχωρημένη" για την εποχή της και εντυπωσιάζει ακόμη και σήμερα. Μην παραλείψετε να τη γράψετε (τώρα μπορείτε με το νέο αποκωδικοποιητή Novabox+) για να μπορείτε να τη βλέπετε ξανά και ξανά όταν θέλετε κάτι να σας φτιάξει τη διάθεση, δημιουργώντας έτσι την προσωπική σας ταινιοθήκη που πραγματικά θα χαίρεστε να απολαμβάνετε μαζί με τα παιδιά σας.

Ο Ντάμπο κέρδισε το Όσκαρ μουσικής και υποψηφιότητα για Όσκαρ τραγουδιού για το «Baby mine».